Kraje UE od lat stosują różne metody, by zatrzymać na rynku pracy osoby, które skończyły 50 lat. Najczęściej mają zachęty podatkowe i emerytalne dla nich i dla ich pracodawców. Proponują dodatkowe szkolenia i pomoc przy przekwalifikowaniu (oferują wtedy stypendia, urlopy), przygotowują służby zatrudnienia do działań na rzecz osób 50+ oraz wydłużają wiek emerytalny.
W Estonii, na Węgrzech i w Finlandii służby pracownicze mają indywidualne usługi dla bezrobotnych po pięćdziesiątce i zagrożonych utratą pracy w podobnym wieku. Są to szkolenia lub pomoc doradców zawodowych. W Słowenii osoby 50+ mają pierwszeństwo w korzystaniu z takich usług, a w Niemczech i w Danii stworzono dla nich preferencyjne warunki. Belgia wprowadziła zasadę, że osoby w tym wieku zwalniane z pracy korzystają ze szkoleń, pomocy służb zatrudnienia i mogą przejść na wcześniejszą emeryturę czy dostać zasiłek dla bezrobotnych dopiero wtedy, gdy inne działania skończą się fiaskiem.
Inne państwa stosują np. ulgi podatkowe – to Luksemburg (10 proc. wartości szkolenia) czy Włochy (do 50 proc.). Część krajów tworzy państwowe lub branżowe fundusze szkoleniowe, a pracodawcy odliczają składki od podatków. Belgia nie tylko stosuje ulgi podatkowe, ale też ma dla grupy 50+ specjalne pożyczki.
Kraje UE starają się również przystosować warunki pracy do potrzeb osób starszych. Austria i Wielka Brytania prowadzi specjalne programy dla pracodawców i pracowników. W Danii utworzono Fundusz Prewencyjny, z którego finansowane są działania zapobiegające wczesnemu wycofywaniu się z rynku pracy z powodu fizycznego lub psychicznego wyczerpania. Hiszpania wprowadziła system pracy na zastępstwo pozwalający na skrócenie czasu pracy osób w wieku przedemerytalnym. Na pozostałą część etatu zatrudnia się inną osobę (bezrobotną lub zatrudnioną u danego pracodawcy w niepełnym wymiarze).
Oprócz wszystkich tych „przyjaznych” działań kraje powoli wydłużają wiek emerytalny. Zdecydowały się na to Niemcy i Wielka Brytania (do 2044 z 65 do 68 lat). Dania (w dobrowolnym systemie emerytalnym w latach 2019 – 2022 z 60 do 62 lat, w systemie publicznym w latach 2024 – 2027 z 65 do 67 lat). Na Litwie natomiast funkcjonuje zasada, że wysokość emerytury ulega obniżeniu o 0,4 proc. za każdy miesiąc brakujący do osiągnięcia wieku emerytalnego. W Finlandii można przechodzić na emeryturę w wieku ustalanym indywidualnie od 63. do 68. roku życia, przy czym za każdy rok pracy od 63 lat dostaje się o 4,5 proc. wyższe świadczenie.
