Kryterium kursu walutowego zdefiniowane w traktacie wspólnotowym UE nakazuje „poszanowanie zwykłych marginesów wahań kursowych przewidzianych w mechanizmie ERM przez co najmniej dwa lata, bez dewaluacji w stosunku do waluty innego państwa członkowskiego”.
[srodtytul]Stabilność kursu[/srodtytul]
I o ile przy innych kryteriach ich realizacja jest definiowana bardzo precyzyjnie, przy użyciu wartości referencyjnych, o tyle w przypadku kryterium kursowego ocena jest bardziej ogólna.
Według Europejskiego Banku Centralnego ocena stabilności kursu walutowego w stosunku do euro koncentruje się na tym, czy kurs walutowy znajdował się blisko kursu centralnego w ERM2, przy jednoczesnym uwzględnieniu czynników, który mogły spowodować ewentualną aprecjację (bardziej chodzi o to, żeby nie wystąpiły tzw. poważne napięcia na rynku walutowym, co rzeczywiście sprawia, że kryterium nie jest bardzo precyzyjne). Szerokość pasma nie ma wpływu na ocenę kryterium stabilności kursu walutowego, bowiem na wniosek państwa członkowskiego pasmo może być węższe (ale nie szersze) niż standardowe plus minus 15 proc. Zastosowanie wielostronnie uzgodnionego węższego pasma można rozważać jedynie w odniesieniu do krajów znajdujących się na bardzo zaawansowanym etapie konwergencji.
Bank centralny danego kraju może interweniować na rynku walutowym, i to w dowolnym momencie. W praktyce nigdy nie czyni tego poza bezpośrednią bliskością granic przedziału wahań w ERM2. Gdy kurs dochodzi do krańca pasma, interwencje walutowe są z zasady automatyczne i nieograniczone, chyba że byłoby to sprzeczne z nadrzędnym celem stabilności cenowej w danym państwie członkowskim lub strefie euro.
