Rząd jest więc w trudnej sytuacji. Nie może jednak ustąpić, bo społeczeństwo Francji, podobnie jak innych krajów Europy, starzeje się, coraz mniej ludzi pracuje i płaci składki na emerytury. – Jeśli system nie zostanie zreformowany, deficyt funduszu emerytalnego we Francji może dojść do 45 mld euro w 2020 r., a następnie do 72 – 115 mld w 2050 r. – ocenia rada doradcza ds. emerytur, a premier Francois Fillon powiedział, że deficyt budżetowy może wynieść 100 mld euro w roku 2050.

We Francji system przywilejów emerytalnych dotyczy ok. 500 tys. pracowników firm kontrolowanych przez państwo, w tym m.in. pracowników francuskich kolei SNCF, sieci transportu w regionie paryskim RATP, głównego francuskiego producenta energii elektrycznej Electricite de France, producenta gazu Gaz de France, górników, senatorów, parlamentarzystów oraz pracowników Teatru Narodowego i Opery Paryskiej. Pracownicy kolei mogą przechodzić na emeryturę po przepracowaniu 37,5 roku, pracownicy państwowi – 39,5, a w sektorze prywatnym – po 40 latach.

Nie tylko Paryż ma duże problemy. Związki zawodowe zapowiedziały na 29 września strajk powszechny w Hiszpanii przeciw planowanej reformie rynku pracy. Związek UGT zarzucił socjalistycznemu premierowi zamach na państwo opiekuńcze, bo reforma zmniejszy koszty zwalniania pracowników i uelastyczni rynek pracy.

Ból głowy, nie tylko w Madrycie, wywołała też publikacja dziennika „El Economista”, jakoby Hiszpania starała się w Unii, USA i Międzynarodowym Funduszu Walutowym o linię kredytową wartości 250 mld euro na ratowanie gospodarki. Bruksela stanowczo dementuje tę informację.

[i]afp, dpa, b.ch.[/i]