Można też na giełdzie

Spośród obligacji detalicznych tylko trzylatki notowane są na giełdzie (i tam można je sprzedać w dowolnym czasie). Ale na giełdzie drobny inwestor może również kupić papiery przeznaczone w zasadzie dla klientów instytucjonalnych.

Ich wybór jest duży. Są długoterminowe i krótkoterminowe, o zmiennym oprocentowaniu i stałym. Żeby  je kupić, trzeba mieć rachunek maklerski.

Gdy mówimy, że obligacja notowana na giełdzie jest długoterminowa lub krótkoterminowa, mamy na myśli czas pozostały do jej wykupu. Obligacja dziesięcioletnia (np. DS1013), wyemitowana ponad osiem lat temu, jest traktowana jako papier dwuletni, bo zostanie wykupiona za niecałe dwa lata (w październiku 2013 r.).

Obligacje o stałym oprocentowaniu, z których zysk znany jest już w momencie rozpoczęcia inwestycji, warto kupić wówczas, kiedy zapowiadane są obniżki stóp procentowych. Wtedy nowe emisje obligacji będą już niżej oprocentowane, a więc cena starych papierów wzrośnie (czyli spadnie ich rentowność). Natomiast w razie wzrostu inflacji i podwyżek stóp lepiej mieć w portfelu obligacje o zmiennym oprocentowaniu; rentowność tych papierów się zwiększy, gdyż jest powiązana z oprocentowaniem na rynku.

Podatek od zysków

W przypadku obligacji 19- proc. podatek Belki jest automatycznie pobierany ryczałtem po każdej wypłacie odsetek. Samodzielnie należy rozliczyć tylko zyski z giełdy, które wynikają z różnicy miedzy ceną kupna a ceną sprzedaży papierów.

Podatku Belki unikniemy wtedy, gdy otworzymy IKE-Obligacja. W ramach tego konta można kupować tylko  dziesięciolatki detaliczne. Zysk z takiej inwestycji będzie nieopodatkowany pod warunkiem, że pieniądze podejmiemy dopiero po przejściu na emeryturę.