Prezes Polskiej Amunicji: Na fabrykę amunicji od 1,5 do 2,5 mld zł

Gdzie jest fabryka spółki Polska Amunicja?

Jest w przygotowaniu. Deklarujemy uruchomienie pełnej produkcji amunicji 155 mm w ciągu trzech lat od podpisania umowy z MON. PA jako spółka składa się z inwestorów prywatnych, z których każdy ma doświadczenie w produkcji na rzecz Wojska Polskiego. Grupa WB produkuje rocznie np. kilka tysięcy sztuk amunicji typu Warmate, a Ponar Wadowice elementy hydrauliczne do pojazdów opancerzonych oraz elementy metalowe do uzbrojenia. My już dziś jesteśmy gotowi do uruchomienia produkcji niektórych elementów. Oczywiście powstanie fabryki amunicji będzie wymagało transferu technologii i zakupu licencji. Dlatego rozmawiamy o jej pozyskaniu dla procesów produkcyjnych m.in. zapalnika, gazogeneratora czy produkcji skorupy. Już dziś Ponar jest w stanie produkować zapalnik czy skorupę. Obecnie te zdolności są rozproszone w wielu miejscach, a nie w jednym kompleksie, w jednej fabryce. Umowa spółki Polska Amunicja zakłada, że poza kompetencjami technicznymi prywatni udziałowcy deklarują 100 mln zł własnych pieniędzy na budowę fabryki.

Pan mówi o podmiotach prywatnych. Ale większościowy udziałowiec państwowy, Agencja Rozwoju Przemysłu, w odpowiedzi ma pytania „Rzeczpospolitej” stwierdziła, że „projekt Polska Amunicja w takim kształcie nie gwarantuje i nie zabezpiecza w wystarczającym stopniu realizacji kluczowych celów – ani takich jak budowa fabryki, ani zapewnienia szybkiego dostarczenia polskiej armii tanich, bo produkowanych w Polsce pocisków 155 mm, ani niezbędnej kontroli państwa, w tym Skarbu Państwa nad całym tym procesem”. Co pan na to?

To nieprawda. Państwo ma kontrolę nad tą spółką. Członek zarządu powołany przez ARP jest odpowiedzialny za finanse i dokonuje wszystkich akceptacji przelewów, a większość członków Rady Nadzorczej wraz z przewodniczącym należy do ARP. RN ma wgląd w każdy dokument. Zarząd może samodzielnie decydować o wydatkach na kwotę do 24 tysięcy złotych, na wszystkie inne musi dostać akceptację RN, gdzie przedstawiciele ARP mają większość.

Czytaj więcej

Biznes

Gra o amunicję pełna fajerwerków. Kto będzie ją produkować w Polsce?

Grupa Niewiadów przy potencjalnej produkcji amunicji artyleryjskiej stawia na współpracę z partnerami z Indii i Szwecji. Tymczasem państwowo-prywatna współpraca w spółce Polska Amunicja wydaje się kończyć.

Ale prezesem jest pan – Paweł Poncyljusz związany w Grupą WB, czyli udziałowcem prywatnym.

Taka jest struktura tej spółki, której poszczególni inwestorzy mają swoich przedstawicieli w zarządzie i radzie nadzorczej. Tak to wygląda w spółkach prawa handlowego, tak to wygląda podmiotach partnerstwa publiczno-prywatnego. Nigdy nie jest tak, że jeden udziałowiec wali pięścią w stół i mówi: „wszystko jest moje”. A dzisiaj tak odbieramy dyktat ARP. Założenia były takie, że inwestorami branżowymi są WB, Ponar i TDM Electronics, a inwestorem finansowym ARP – pożytki miały być dzielone proporcjonalnie do udziałów.

Nie ma pan wrażenia, że ten mariaż się właśnie kończy?

Sygnały ze strony ARP są takie, że chęć uczestniczenia agencji w spółce Polska Amunicja gaśnie.

Polska Amunicja rozmawia z organem MON, Agencją Uzbrojenia o kontrakcie na dostawę setek tysięcy sztuk amunicji 155 mm. Dlaczego AU rozmawia akurat z wami?

To jest skutek zaproszenia PA do negocjacji, co odbyło się na podstawie złożenia kilkunastu ofert. Wybrano oferty najbardziej obiecujące, czyli PGZ i PA. Z PGZ umowę już podpisano. Myślę, że ma też znaczenie, że w PA 51 proc. udziałów ma Skarb Państwa poprzez ARP, która jeszcze raz powtórzę – ma pełny wgląd w działania spółki i może też blokować wszystkie działania.

Nie wiemy kto i kiedy zbuduje w Polsce fabrykę amunicji. Patrząc na działania polityków, można mieć wątpliwości, czy to w ogóle nastąpi. Ale o jakich kosztach my w ogóle mówimy?

Oferty naszych partnerów na budowę fabryki z pełnym transferem technologii opiewają na kwoty od 1,5 mld do 2,5 mld zł. Mówimy o zdolnościach produkcji do 150 tys. sztuk amunicji rocznie, czyli jednej linii produkcyjnej.

Czytaj więcej

Budżet i podatki

Plany kontra rzeczywistość. Dlaczego wydatki na zbrojenia mogą być mniejsze niż chce rząd

Prawie 187 miliardów złotych – tyle na obronność chce przeznaczyć rząd w 2025 r. Wydatki zapisane w projekcie przyszłorocznego budżetu są najwyższymi w historii demokratycznej Polski. Ale doświadczenia z ostatnich lat prowadzą do wniosku, że nie wydamy wszystkich pieniędzy.

Pełen transfer technologii, czyli wszystko byłoby produkowane w Polsce?

I do wszystkiego mielibyśmy pełne prawa licencyjne, co nie jest oczywiste. Do dziś mamy wiele produktów, gdzie polska zbrojeniówka cierpi, bo ma ograniczenia eksportowe. My rozmawiamy tylko z tymi partnerami, którzy zgadzają się na pełen transfer licencji, czyli że to polska strona ma decydować, gdzie ta amunicja będzie sprzedawana i jak duża będzie produkcja.

Jeżeli ktoś dziś narzeka, że Skarb Państwa się angażuje w takie przedsięwzięcia, to przypominam, że w USA państwo finansuje budowę trzech takich linii produkcyjnych General Dynamics, a rząd Niemiec finansuje jedną linię Rheinmetalla. Założenie za granicą jest takie, i nie jest to przypadek odosobniony, że podmiot publiczny finansuje fabrykę, a operatorem jest podmiot prywatny. Mnie dziwi, że mamy problem z prywatnym podmiotem z Polski, ale już kupno amunicji od prywatnych podmiotów z Czech, Niemiec czy Francji jest w porządku.

Ile czasu potrzeba na zbudowanie takiej fabryki?

My zakładamy pełną polonizację w ciągu trzech lat, ale niektóre elementy pocisku będą powstawały w Polsce już wcześniej. Produkcja skorup czy elaboracja, w uproszczeniu napełnianie tej skorupy trotylem, mogą być uruchomione w Polsce znacznie wcześniej. To zależy od tempa transferu technologii i zdolności do absorpcji technologii przez poszczególne zakłady. Bo ze względów bezpieczeństwa czy ochrony środowiska lepiej, aby ta produkcja była rozproszona, ale może też być prowadzona w jednym miejscu. Tu są jednak ograniczenia związane z powierzchnią.