Sebastian Vettel: Złote dziecko Formuły 1

Po sukcesie 21-letniego kierowcy Scuderii Toro Rosso-Ferrari Niemcy odzyskali nadzieję, że ktoś jest w stanie zastąpić siedmiokrotnego mistrza świata Michaela Schumachera. Media zgodnie obwieściły narodziny nowej gwiazdy.

„Süddeutsche Zeitung” uznało wynik Vettela za „niespodziankę dekady”.

„Tuttosport” nazwał młodego kierowcę „złotym dzieckiem Monzy”, a „Gazzetta dello Sport” porównała go do Alaina Prosta, zwycięzcy ostatniego deszczowego wyścigu na tym włoskim torze, w 1981 roku. „Times” i „Marca” nie mają wątpliwości, że ten chłopak pisze nową historię F1.

W Niemczech czekano na ten dzień dwa lata. Po przejściu Schumachera na sportową emeryturę zapanował okres bezkrólewia, który skończył się po 53. okrążeniu Monzy. Niemieccy kibice znów mogli zobaczyć swojego człowieka na najwyższym podium i usłyszeć hymn. – Kiedy zobaczyłem flagę w biało-czarną szachownicę, zrozumiałem, że wygrałem. To najlepszy dzień w moim życiu – opowiadał Vettel, który w lipcu ubiegłego roku zajął w Toro Rosso miejsce Amerykanina Scotta Speeda.

Już jest typowany na następcę Schumachera. – Dopiero zaczynam karierę i takie porównania są nie na miejscu – twierdzi nowy idol niemieckiej młodzieży. Starszy kolega jest jednak pełen uznania dla Vettela. – To, co zrobił we Włoszech, to absolutnie pierwsza klasa. Nie popełnić żadnego błędu w tak trudnych warunkach, zdominować wyścig od startu, i to w samochodzie, który nie jest najszybszy – nie krył podziwu Schumacher oglądający przebieg wydarzeń w garażu Ferrari. – Znam go od dziecka, razem graliśmy w piłkę. Sebastian ma potencjał, by zostać mistrzem świata, ale do tego wiedzie długa i wyboista droga.

Obu kierowców łączy przyjaźń i miłość do futbolu. Schumacher dostrzegł wielki talent Vettela, gdy ten jeździł na jego torze kartingowym w Kerpen, i pierwszy przedstawił nastoletniego chłopaka właścicielowi Toro Rosso Gerhardowi Bergerowi. – Wprawdzie jesteśmy małym teamem, ale atmosfera jest tu fantastyczna. Od ubiegłego roku zrobiliśmy wielki postęp – przyznaje Vettel, który w przyszłym sezonie będzie zdobywał już punkty dla Red Bull Racing.

Pierwszy raz o Vettelu zrobiło się głośno w 2006 roku, gdy w Stambule wziął udział w piątkowych treningach i został najmłodszym kierowcą w historii weekendu Grand Prix. Miał wówczas 19 lat i 53 dni. Nietrudno przewidzieć, że teraz większość ekip będzie dokładniej obserwować jego rozwój. Dyrektor BMW Sauber Mario Theissen już zapowiedział, że będzie miał go na oku. – Chciałbym mieć każdego zwycięzcę u siebie. Rok temu było jeszcze za wcześnie, by posadzić go na stałe za kierownicą naszego bolidu, był niedoświadczony i nie mogliśmy ryzykować – wyjaśnia.

Vettel testował bolidy i czekał na swoją szansę. Zadebiutował w GP USA, ale tylko dlatego, że Robert Kubica odpoczywał po wypadku na torze w Montrealu. Dojechał na ósmym miejscu i został oczywiście najmłodszym kierowcą, który zdobył punkty. Miesiąc później trafił do Toro Rosso i bił kolejne rekordy. W Japonii był najmłodszym liderem wyścigu, w Chinach przekroczył metę czwarty.

Vettel, wygrywając GP Włoch, miał 21 lat i 73 dni, wyprzedził m.in. Hiszpana Fernando Alonso, Brytyjczyka Lewisa Hamiltona, Fina Kimiego Raikkonena, Kubicę i Schumachera. I choć zwycięzcy są coraz młodsi, to wśród dziesięciu najmłodszych widnieją nazwiska czterech kierowców, którzy dawno skończyli kariery. Dlatego ich osiągnięcia nabierają szczególnego znaczenia.

Jeden z nich to dwukrotny mistrz świata (1972, 1974). Brazylijczyk Emerson Fittipaldi, syn prominentnego dziennikarza motoryzacyjnego i komentatora radiowego Wilsona Fittipaldiego Sr i polskiej emigrantki Józefy Wojciechowskiej, miał 23 lata, gdy zadziwił świat Formuły 1, wygrywając GP USA. Był skazany na ściganie. Rodzice po II wojnie światowej brali udział w wyścigach.

Emerson zaczynał od kartingu. Razem ze starszym bratem Wilsonem Jr, który przecierał szlaki w F1, zbudowali własne samochody i wygrywali wszystko, co się dało. Współpraca układała się wzorowo, więc postanowili firmować rodzinny interes także w F1. Emerson u szczytu sławy zdecydował się na bardzo ryzykowny krok. Były kierowca Lotusa i McLarena, w których odnosił największe sukcesy, przeniósł się do nowego zespołu brata – Copersucar, sponsorowanego przez potężny brazylijski koncern cukrowniczy.