Zamiast złota - tombak

Tethyan Copper Company - joint venture chilijskiego Antofagasta i kanadyjskiego Barrick Gold - w rozgrzanych piaskach pustyni utopiło 220 mln dolarów w ciągu ostatnich pięciu latach. Miano zainwestować  nawet 3,3 mld dolarów, ale lokalny samorząd odmówił w 2011 r. wydania licencji na wydobycie.

Firma dopytywała się o powód odmowy licencji, gdyż wiele kwestii  nie zostało wyjaśnionych.

Anonimowy urzędnik lokalnego samorządu twierdzi, że TCC zbyt długo zwlekał z rozruchem kopalni, jak również oszukiwał na szacunkach wartości miedzi i złota.

Sprawa obecnie skierowana została do Sądu Najwyższego Pakistanu. TCC zażądał międzynarodowego arbitrażu.

Samorząd Beludżystanu wydał za to niedawno pozwolenia na wydobycie w okolicach Reko Diq nowopowstałym niedoświadczonym firmom pakistańsko-chińskim.

Pakistan jest krajem o wysokim ryzyku inwestycyjnym ze względu na nieustanne konflikty, terroryzm, korupcję, nieudolne regulacje prawne i braki w dostawach prądu. Prawne komplikacje to kolejny punkt na liście ostrzegawczej, by nie inwestować w Pakistanie.

Reko Diq miało być przykładową inwestycją, która miała przyczynić się do rozwoju ubogiego regionu, nad którym od lat panowali powstańcy Beludżystanu.

Samorząd lokalny otrzymał w prezencie 25 procentowy udział w TCC. Wraz z podatkami i opłatami zyski dla prowincji sięgałyby 50 procent.

Vivienne Lloy starsza konsultant w amerykańskim Copper Research Group twierdzi, że 25 procent udziałów dla lokalnego rządu jest czymś nietypowym i rzadko spotykanym.

Według dokumentów przedstawionych w pakistańskim sądzie TCC przewidywał, że kopalnia wyprodukuje w sumie rudy za 60 mld dolarów.

Wzrost cen oczywiście znacząco podwyższyłby zyski. Według obecnych cen miedzi i złota kopalnia warta byłaby prawie 120 mld dolarów, przy czym Beludżystan otrzymałbym 25 procent po odjęciu kosztów wydobycia.

Różnica wynikająca z długoterminowowych cen i obecnie obowiązujących jest przyczyną nieporozumienia i oskarżeń, że zagraniczni inwestorzy chcą wykorzystać złoża naturalne.

TCC zwolniło 240 z 270 pracowników. Gdyby kopalnia uzyskała zielone światło planuje zatrudnić 11 tys. robotników w najbliższych dwóch latach. Mało to jednak prawdopodobne.

Projekt kopalni przewidywał powstanie kopalni odkrywkowej głębokiej na 1000 metrów, zakładu przetwórczego i miasteczka dla pracowników, jak również 682 km podziemnego rurociągu do portu Gwadar nad Morzem Arabskim, który służyłby do transportu koncentratu rudy do terminalu morskiego.

W miasteczku byłaby szkoła i boisko do krykieta, meczet, klinika medyczna, biblioteka, ryneczek, restauracje, bazary, jak również elektrownia o mocy 189 MW.

Pomimo, że kopalnia znajdowałaby się na odludzi, przyniosłaby Pakistanowi wzrost PKB rzędu kilku punktów procentowych, który w 2010-2011 wyniósł 2,4 procent.

Sektor kopalniany w Pakistanie w 2011 wzrósł jedynie o 0,4 procent, dając jedynie 2,4 procent PKB, spadek w porównaniu z 2004-2005, kiedy wynosił 2,7 procent.