Barbara Pec-Ślesicka urodziła się 24 sierpnia 1936 roku w Łodzi. W 1957 roku skończyła studia na Wydziale Organizacji Produkcji Filmowej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej. Pracowała w Zespole Filmowym Syrena, m.in. przy produkcji komedii Tadeusza Chmielewskiego „Ewa chce spać”. Potem związała się z Zespołem Kamera, gdzie brała udział w powstawaniu filmów takich jak „Pasażerka” Andrzeja Munka czy „Rękopis znaleziony w Saragossie” Wojciecha Jerzego Hasa. W 1962 roku zadebiutowała jako samodzielny kierownik produkcji noweli Andrzeja Wajdy w „Miłości dwudziestolatków”.
To był początek wieloletniej współpracy i przyjaźni. Barbara Pec-Ślesicka organizowała produkcję wielkich obrazów Wajdy, m.in. „Wesela”, „Bez znieczulenia”, „Ziemi obiecanej”, „Panien z Wilka”, „Smugi cienia”, „Dyrygenta”, „Człowieka z marmuru”, „Człowieka z żelaza”.
W latach 1972-1983 Pec-Ślesicka była szefem produkcji legendarnego już dziś Zespołu Filmowego X Andrzeja Wajdy, w którym zaistniało najsilniej kino moralnego niepokoju: to tu powstały m.in. filmy takie jak "Wodzirej" Feliksa Falka, "Aktorzy prowincjonalni" Agnieszki Holland, „Kung-Fu” Janusza Kijowskiego, a wreszcie „Przesłuchanie" Ryszarda Bugajskiego.
Pec-Ślesicka i Wajda pracowali razem przez 35 lat, do połowy lat 90. W ostatniej dekadzie XX wieku Pec-Ślesicka kierowała też produkcją m.in. „Europy, Europy" Agnieszki Holland, „Odjazdu” Magdaleny i Piotra Łazarkiewiczów, a wreszcie „Taty" i „Sary” w reżyserii swojego syna Macieja Ślesickiego.
Była jedną z pierwszych kobiet-producentek. Znakomitą profesjonalistką, która trzymała wszystko mocną ręką, a jednocześnie miała ogromny szacunek dla Wajdy i innych artystów, z którymi współpracowała, starając się zrobić wszystko, by mogli urzeczywistnić swoje twórcze wizje.
