Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił postanowienie fiskusa umarzające postępowanie o niewniesionej opłacie za parkowanie w płatnej strefie. Nie zapłacił jej jeden z posiadaczy samochodu. A zanim została z niego ściągnięta – zmarł.

Dlatego naczelnik urzędu skarbowego umorzył postępowanie. To nie spodobało się prezydentowi miasta (w tym wypadku wierzycielowi), który wniósł zażalenie.

Według niego umorzenie było niezasadne. Gdy zobowiązany na podstawie tytułu wykonawczego do wniesienia opłaty zmarł w trakcie prowadzonego postępowania egzekucyjnego, nie powinno się było go umarzać, lecz zawiesić aż do ustalenia następców prawnych zmarłego dłużnika.

Czytaj także: Mandat za brak opłaty z parkomatu: Kierowca może się bronić przed egzekucją należności

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. Powołał się na art. 59 § 1 pkt 6 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Wynika z niego, że śmierć zobowiązanego w toku prowadzonej egzekucji powoduje konieczność umorzenia postępowania egzekucyjnego w sytuacji, gdy dochodzona należność jest ściśle związana ze zmarłym. A tak było w tym wypadku.

Jednakże umorzenie postępowania egzekucyjnego nie stanowi przeszkody dla prezydenta miasta (wierzyciela) do dalszego dochodzenia swych roszczeń wobec ewentualnych spadkobierców zobowiązanego, jeżeli tylko wierzyciel uzyska urzędowe (sądowe) potwierdzenie przejęcia obowiązków przez spadkobierców (następców prawnych) zobowiązanego.

Możliwość taka jest wprost przewidziana w art. 28a ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Wymaga to wystawienia nowego tytułu wykonawczego.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wniósł zarząd dróg miejskich. Sąd wydał wyrok na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym.

WSA uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie. W jego ocenie bez wątpienia opłata dodatkowa za parkowanie samochodu w strefie płatnego parkowania bez uiszczenia stosownej opłaty stanowi niepodatkową należność budżetową o charakterze publicznoprawnym. Zalicza się ją więc do należności wymienionych w art. 60 ustawy o finansach publicznych.

To z kolei oznacza, że przepisy regulujące następstwo prawne w ordynacji podatkowej znajdują odpowiednie zastosowanie do świadczeń pieniężnych, o których mowa w art. 13f ust. 1 ustawy o drogach publicznych.

Jednocześnie sąd uznał, że skoro przepisy ustawy o drogach publicznych nie regulują kwestii następstwa prawnego, a zarazem w art. 67 ustawy o finansach publicznych znajduje się odesłanie do „przepisów działu III ordynacji podatkowej", to należy odpowiednio stosować zawarte tam regulacje, które kompleksowo odnoszą się do następstwa prawnego.

Zgodnie z art. 97 § 1 ordynacji podatkowej spadkobiercy podatnika (z zastrzeżeniem § 2) przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

Tą drogą sąd doszedł do wniosku, że naczelnik urzędu skarbowego niezasadnie umorzył postępowanie egzekucyjne, a dyrektor Izby Administracji Skarbowej - również nieprawidłowo - utrzymał to rozstrzygnięcie w mocy.

Sygnatura akt: I SA/Kr 135/20