Po co w ogóle ludziom urlop?

Żeby wypocząć: odespać, zrelaksować się, poruszać. Ważnym elementem urlopu są też relacje. To czynnik, który najbardziej wpływa na poczucie szczęścia. Takim, często niedocenianym, aspektem urlopu jest też doświadczanie inności, robienie tego, czym się na co dzień nie zajmujemy.

Co dzięki temu zyskujemy?

Rozwój własny. Bo działając w rutynie, w znanych nam warunkach, z automatu, nie wiemy, czy nasze dotychczasowe wybory wynikają z przyzwyczajenia, dostosowania się do zastanej rzeczywistości, oczekiwań innych ludzi czy z wewnętrznych potrzeb.

Doświadczając siebie w innych okolicznościach, ułatwiamy sobie kontakt z osobami, które żyją w ten sposób na co dzień. Łatwiej będzie nam się z nimi porozumieć.

Mamy wchodzić w czyjeś buty?

Dokładnie. Jeśli przez większość czasu zajmuje się pani organizowaniem pracy innym, to może podczas wakacji z przyjaciółmi warto im pozwolić zorganizować wyjazd. A następnie pozwolić sobie na refleksję, jak pani się z tym czuje.

Żeby wypocząć, mam unikać planów?

Tego nie powiedziałam. Warto mieć pomysły na siebie, żeby dobrze wykorzystać czas wolny. Poza tym, snując wizje wakacji, już wypoczywamy, sprawiamy sobie przyjemność. Bez sensu jest więc z nich rezygnować. Chodzi o to, żeby nie podchodzić do urlopu zadaniowo. Wakacje to czas zmierzenia się z kontrolą, której mamy aż w nadmiarze. Pozwólmy sobie na spontaniczność, rozbudźmy zmysły, uwolnijmy emocje. Nie spieszmy się, nie wyznaczajmy sobie celów. Unikajmy zegarka, telefonu, mediów społecznościowych.

Skąd mam wiedzieć, że już czas pomyśleć o urlopie?

Jest kilka wskazówek, np. coraz więcej czasu potrzebujemy na wykonanie powierzonych nam zadań. Spada nasza efektywność, zaczynamy zostawać po godzinach, żeby nadrobić zaległości. O urlopie należy zacząć myśleć również wówczas, gdy kładąc się spać, przed oczami mamy obrazy tego, czego nie udało nam się zrobić. Ale kiedy wstajemy rano, nie mamy na to ani siły, ani motywacji.

Do tego dochodzą jeszcze takie fizyczne objawy jak bóle brzucha czy kręgosłupa, które świadczą o stresie.

Dobrze jest też rozważyć wakacje, kiedy osoby nam życzliwe zaczynają to sugerować.

Ile potrzebujemy czasu, by wypocząć?

Z ciekawością śledzę to, co dzieje się w Danii. Duńczycy znikają z pracy na miesiąc. To czas, który potrzebny jest im, by spokojnie spotkać się z bliskimi, gdzieś pojechać, pobyć sam na sam ze sobą. I to się sprawdza.

Biorąc po kilka dni co jakiś czas, trudno jest zapomnieć o pracy, zrelaksować się. Zwykle zamiast wypocząć, tylko się frustrujemy, bo nawet dysponując tak krótkim czasem, chcemy nadrobić jak najwięcej spraw.

Podobno są sposoby, żeby wydłużyć efekt urlopu.