W 2024 roku upłynie druga kadencja, Władimir Putin będzie miał 71 lat. Według konstytucji nie może startować na trzecią kadencję z rzędu. To dlatego w 2008 roku zrobił przerwę i „ustąpił" gabinet na Kremlu swojemu przyjacielowi premierowi Dmitrijowi Miedwiediewowi. Sam z kolei stanął na czele rządu. Miedwiediew wiedział, że były prezydent powróci. W 2012 roku, tuż przed swoim odejściem, wydłużył kadencję z czterech do sześciu lat.
W piątek, powołując się wysokiej rangi źródła na Kremlu, agencja Bloomberg poinformowała, że doradcy Putina mają już plan na wydłużenie jego władzy. Po 2024 roku znów miałby stanąć na czele rządu, ale przedtem miałby zmniejszyć uprawnienia prezydenta, przekazując je częściowo premierowi. Towarzyszyć temu miałaby przeforsowana wcześniej zmiana ordynacji wyborczej.
Z list partyjnych wybierano by nie 50 proc. jak dotychczas, ale 25 proc. deputowanych. Reszta deputowanych startowałaby w jednomandatowych okręgach wyborczych. W ten sposób Putin miałby uniknąć ewentualnej klęski rządzącej Jednej Rosji podczas wyborów parlamentarnych w 2021 roku. Wszystko przez notowania w sondażach, w których poparcie dla ugrupowania prezydenta od lat spada na łeb na szyję. Na początku lipca rządowa Fundacja Opinii Publicznej informowała, że na Jedną Rosję chce głosować nieco ponad 30 proc. Rosjan, a ponad połowa nie ufa tej partii. Po zmianie ordynacji wyborczej część deputowanych z Jednej Rosji startowałaby jako „niezależni" kandydaci. W ten sposób Putin zachowałby kontrolę na Dumą i utworzyłby mocny rząd, na czele którego stałby mocny jak nigdy dotąd premier.
Z doniesień źródeł agencji na Kremlu wynika, że Putinowi nie udało się przekonać prezydenta sąsiedniej Białorusi Aleksandra Łukaszenki do „zjednoczenia w ramach jednego państwa". O ewentualnym anszlusie Białorusi media spekulują już co najmniej od roku. Miałoby to umożliwić Putinowi ubieganie się o kolejną kadencję jako przywódcy innego „zjednoczonego" państwa.
Napięcie między Mińskiem a Moskwą zaczęło rosnąć, gdy rosyjskie władze ustami wielu urzędników uzależniły dalsze wsparcie gospodarcze dla Białorusi od „głębszej integracji" w ramach umowy „o utworzeniu Państwa Związkowego Białorusi i Rosji" z 1999 roku. W porozumieniu tym jest mowa m.in. o wspólnym parlamencie, rządzie, sądach, walucie, a w konsekwencji miały się pojawić wspólne symbole państwowe i paszporty. – Rozumiem te sugestie. Dostaniecie ropę, ale musicie zniszczyć państwo i wstąpić w skład Rosji – grzmiał pod koniec ubiegłego roku Łukaszenko.
