Postępowanie administracyjne w sprawie zmiany nazwiska wszczęto na wniosek matki dziecka. Do wniosku załączyła ona postanowienie sądu rejonowego z 2016 r. orzekające o rozwodzie i powierzające jej wykonywanie władzy rodzicielskiej nad synem. Władza rodzicielska ojca została ograniczona do prawa informowania się o stanie zdrowia, rozwoju i edukacji dziecka. Z postanowienia sądu okręgowego z 2019 r. wynikało natomiast, że matka może samodzielnie decydować o nazwisku noszonym przez syna.
W tej sytuacji kierownik urzędu stanu cywilnego zdecydował o zmianie nazwiska małoletniego, a wojewoda lubuski uznał odwołanie ojca dziecka za niedopuszczalne. Ojciec małoletniego zaskarżył postanowienie wojewody do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim. Zdaniem skarżącego błędnie uznano, że nie ma on prawa decydować o zmianie nazwiska swojego syna ze względu na ograniczenie i zawieszenie władzy rodzicielskiej. Wskutek tego został pozbawiony możliwości obrony prawa rodzica do współdecydowania o nazwisku jego dziecka.
Czytaj też:
WSA przypomniał, że z ustawy o zmianie imienia i nazwiska wynika, iż zgoda drugiego rodzica na zmianę nazwiska dziecka, które nie ukończyło 13 lat, nie jest konieczna tylko w trzech przypadkach. Gdy rodzic nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych, gdy jest pozbawiony władzy rodzicielskiej oraz gdy nie żyje. Żadna z tych sytuacji nie miała tu miejsca. Skarżącego nie pozbawiono władzy rodzicielskiej; została mu jedynie ograniczona. Ograniczenie władzy rodzicielskiej nie może też iść tak daleko, aby stało się równoznaczne z jej pozbawieniem – stwierdził WSA. Zdaniem sądu zakres obowiązków i uprawnień określony w orzeczeniach sądów powszechnych nie może mieć wpływu na uprawnienia skarżącego jako ojca oraz na jego prawo do współdecydowania w kwestiach wykraczających poza sferę typowych decyzji dotyczących dziecka, do których należy zaliczyć zmianę nazwiska.
Na zmianę nazwiska dziecka w trybie administracyjnym potrzebna była zatem zgoda drugiego rodzica, mimo ograniczenia jego władzy rodzicielskiej i bez względu na zakres obowiązków i uprawnień określonych w wyroku rozwodowym – orzekł sąd i uchylił postanowienie wojewody. Wojewoda musi więc ponownie rozpatrzyć odwołanie skarżącego, będąc przy tym związany oceną prawną wyrażoną w wyroku.
Orzeczenie jest nieprawomocne.
Sygnatura akt: II SA/Go 701/19
