Po wyprawie wileńskiej w kwietniu 1919 r. na terenach północno-wschodnich działały cztery grupy operacyjne, które 15 maja Józef Piłsudski postanowić zespolić we Front Litewsko-Białoruski. Dowódcą zgrupowania mianował gen. Stanisława Szeptyckiego, który wcześniej służył w armii austriackiej i Legionach Polskich, a od 16 listopada 1918 r. przez kilka miesięcy był szefem Sztabu Generalnego WP.
Ten front zasiliły głównie wojska z Wielkopolski, m.in. 15. Pułk Ułanów ppłk. Władysława Andersa, oddziały tzw. błękitnej armii generała Józefa Hallera. W sumie Szeptycki dysponował 12 tys. piechoty, 2 tys. kawalerii i 40 działami.