Mam nadzieję, że gdyby syn prezydenckiego ministra faktycznie okazał się gejem, minister zdobyłby się na lepszą reakcję niż doradzanie mu, aby się z tym nie afiszował. I tak dobrze, że minister nie zamierza doradzać dziecku zmiany orientacji, nie rozważa też „leczenia go" z homoseksualizmu w którymś z ośrodków prowadzących „terapie" konwersyjne. Ale właściwie dlaczego miałby coś przeciwko temu, żeby dziecko otwarcie mówiło, kim jest i kogo kocha?
Widzę tylko dwa powody, dla których można własnemu dziecku doradzić ukrywanie się z tym. Pierwszy to rodzicielska troska o jego bezpieczeństwo – w szkole, na ulicy, w pracy. Całkiem zrozumiała w kraju, w którym ważny polityk publicznie usprawiedliwia prześladowców dziecka, które popełniło samobójstwo, nie mogąc znieść wyzywania od „pedałów". „Zaburzone zachowania są przez rówieśników brutalnie wytykane i w skrajnych sytuacjach kończą się tragicznie. Nie siejcie patologii, nie będzie jej śmiertelnego żniwa" – t...
- E-wydanie "Rzeczpospolitej"
- Dostęp do wszystkich treści rp.pl
- Aplikacja na smartfon i tablet
- Specjalistyczne dodatki i newslettery
- Dedykowane oferty dla prenumeratorów
