Są różne cisze i różne ich synonimy. Najdziwniejsza jest cisza przed zdarzeniem. To coś, o czym przypominamy sobie dopiero wtedy, kiedy pamięć wraca do tego, co nagle zmieniło zwykły dzień. Wtedy w pamięci ujawnia się ta niepoliczalna chwila, którą można nazwać przyczajeniem. Myślę, że antylopa śledzona przez panterę podnosi czujnie szyję, wsłuchując się właśnie w ciszę przyczajoną. Kiedyś szłam ulicą i nagle ktoś mnie złapał za kark, uderzył i wyrwał telefon. Czasem wracam pamięcią do tego zdarzenia i wtedy właśnie przypominam sobie tę „ciszę przed". W pamięci słyszę ją bardzo wyraźnie. Myślę, że to jest cisza wypełniona napięciem agresora, cisza oddechu zatrzymanego przed atakiem. Wszystkiemu co nagłe i wywracające porządek towarzyszy taka zapowiedź. Gdyby tylko intuicja była w stanie ją słyszeć, można by uniknąć wielu zdarzeń. Niestety, słyszy ją tylko pamięć, jak odwrócone echo.