Poznałem go w roku 1977 u Romaszewskich. Charakterystyczna wysoka postać w garniturze pamiętającym chyba czasy rewolucji 1905 roku, z teczką pamiętającą pewnie czasy zamachu na Aleksandra II" – w taki, niepozbawiony uroku sposób zaczynał opowieść o Janie Olszewskim Jarosław Kaczyński, jego wieloletni polityczny partner, a w wolnej Polsce i rywal. Słowa to padły w wywiadzie rzece.
Świetnie uchwycone cechy, można by dorzucić krzaczaste brwi, charakterystyczny głos. Design „Olsza" mógł oznaczać różne rzeczy: życiową skromność, ale także pewną nonszalancję graniczącą z abnegacją – wszak w młodości uchodził za lwa salonowego. Uwielbiał długo się wysypiać, był niesystematyczny (jak wielu adwokatów). Politykował najchętniej w kawiarniach.
Chłopak z gazetąA zarazem trudno uznać zmarłego 7 lutego mecenasa (pogrzeb odbędzie się 16 lutego na warszawskich Powązkach Wojskowych) za postać niewielkiego kalibru. Moje pokolenie, w każdym razie c...
- Dostęp do wszystkich treści w serwisie www.rp.pl
- nie zawiera: E-wydanie "Rzeczpospolitej"
- nie zawiera: Aplikacji na smartfon i tablet
