Nadzór budowlany nakazał wyłączenie w całości z użytkowania i opróżnienie z lokatorów wielorodzinnej kamienicy grożącej zawaleniem. Zarządził zabezpieczenie jej przed dostępem osób postronnych, umieszczenie zawiadomienia o zagrożeniu bezpieczeństwa ludzi oraz odłączenie od infrastruktury technicznej.
Podczas kolejnych kontroli inspektorzy nadzoru budowlanego ustalili jednak, że wprawdzie na budynku umieszczono ostrzeżenia o zagrożeniu, odłączono wodę i zabito okna, lecz nadal na parterze mieszka lokatorka. Otrzymała już decyzję przyznającą jej lokal zamienny, lecz jego remont miał potrwać około trzech miesięcy. Dopiero po jej wyprowadzce budynek zostałby całkowicie opróżniony.
Czytaj także:
Ponieważ od wydania nakazu upłynęło półtora roku, powiatowy inspektor nadzoru budowlanego nałożył na właścicielkę nieruchomości 7,5 tys. zł kary „celem przymuszenia do wykonanie obowiązku określonego w postanowieniu PINB".
Zażalenie do wojewódzkiego inspektora budowlanego w Łodzi nie odniosło skutku. Ukarana daremnie przekonywała, że obowiązek opróżnienia budynku mieszkalnego był niewykonalny. Lokatorzy mieli bowiem prawo do lokali zamiennych, do których zapewnienia uprawniona jest wyłącznie gmina.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ukarana powtórzyła, że wykonała wszystkie nakazane obowiązki, z wyjątkiem tych uzależnionych od gminy. Na niej ciąży ustawowy obowiązek dostarczenia lokali zamiennych. Bez tego nie ma możliwości ani podstaw prawnych, aby wyegzekwować opróżnienie lokalu mieszkalnego. Nałożenie grzywny mijało się więc z celem.
WSA przyznał rację skarżącej i uchylił oba postanowienia. Stwierdził, że chociaż obowiązek wyłączenia budynku z użytkowania obciąża właściciela, nie obciąża go obowiązek zapewnienia lokali zamiennych. Nie może ich bowiem dostarczyć, skoro nimi nie dysponuje. Zobowiązanym do zapewnienia lokali zamiennych jest gmina. Aż do momentu, gdy zostaną one dostarczone, nakaz opróżnienia budynku nie jest możliwy do wykonania – podkreślił sąd. Dlatego należało ocenić kwestię wykonalności zobowiązania oraz argumentację skarżącej, że podjęła wszelkie możliwe prawnie czynności zmierzające do realizacji nałożonych na nią obowiązków. Obecnie należy to zrobić przy ponownym rozpoznaniu sprawy o nałożenie grzywny – wskazał WSA.
Sygn. akt: II SA/Łd 458/20
