Wyspa Kwarantanny leży w Zatoce Izmirskiej (dystrykt Urla), posiada sztuczne połączenie z kontynentem. Ponad 150 lat temu powstał tam ośrodek, w którym kwarantannie poddawane były osoby przybywające do Izmiru. Centrum było wykorzystywane od epidemii z 1865 r. do roku 1950. Ostatnie plany zakładały uruchomienie na wyspie muzeum.

Zarządzający terenem departament tureckiego resortu zdrowia ogłosił przetarg na renowację 16 budynków znajdujących się na wyspie, w tym dwóch pawilonów izolacji. Konkurs ofert ma zostać rozstrzygnięty w czerwcu. Ministerstwo chce, by budynki zostały przywrócone do pierwotnego stanu.

W XIX wieku statki kotwiczyły milę od wyspy, a na pokład udawał się lekarz i urzędnicy, którzy dokonywali rejestracji pasażerów.

Osoby, u których stwierdzono lub podejrzewano choroby zakaźne były specjalnymi łodziami transportowane na wyspę, gdzie trafiały do pawilonów izolacyjnych. Przedmioty należące do pacjentów były dezynfekowane.

Jeżeli po dokładniejszych badaniach okazywało się, że nikt z załogi i pasażerów nie jest chory, podróżni mogli opuścić wyspę. Jeżeli natomiast choć jedna osoba ze statku była chora, wszyscy musieli zostać w kwarantannie do czasu wydobrzenia lub śmierci pacjenta.