Superszybki pociąg łączy Hongkong z macierzą

W ostatnich latach, zwłaszcza od masowych demonstracji na rzecz demokracji w 2014 r., które nie spowodowały ustępstw ze strony władz, Pekin starał się zyskać przychylność głównie tych młodych ludzi, którzy odrzucają bycie częścią wielkich Chin i irytują się, że Chiny mieszają się w wewnętrzne sprawy Hongkongu. Gdy żądali większych swobód i mówili o oderwaniu Hongkongu od Chin, władze w Pekinie zaostrzyły represje, wsadziły do więzienia kilku młodych przywódców protestów, zmuszając innych do ucieczki.

Przedstawiciele władz Hongkongu nie obawiają się osłabienia tożsamości tego terytorium. — W tak blisko związanym obszarze istnieje zawsze pragnienie znoszenia wszelkiego rodzaju barier — stwierdził sekretarz ds. handlu i rozwoju gospodarczego Hongkongu Edward Yau. — Ale nie oznacza to podważania zasady jednego kraju i dwóch systemów. Zawsze będzie to jeden kraj i dwa systemy. Ustawa zasadnicza Hongkongu nie wygaśnie do 2047 r. — dodał, nawiązując do formuły zwrotu terytorium Chinom zgodnie z obietnicą, że jego „kapitalistyczny system i styl życia” pozostaną bez zmiany przynajmniej do 2047 roku.

Bernard Chan, prowadzący firmę ubezpieczeniową i zasiadający w radzie doradzającej rządowi w sprawach politycznych, uważa, że Chiny widzą interes w funkcjonowaniu Hongkongu na odrębnych zasadach. Superszybki pociąg i most wzmocnią tylko infrastrukturę, która już umożliwia ponad 600 tysiącom ludzi przemieszczanie się w obie strony drogą, koleją i morzem. Pekin chce, by strefa Większej Zatoki, zamieszkana przez 68 mln ludzi i z PKB wartości 1,5 bln dolarów, tyle samo co Australii i Korei, odwzorowała się w Zatoce San Francesco i Zatoce Tokijskiej, aby lepiej łączyć ludzi, towary i sektory finansów, turystyki, logistyki, produkcji przemysłowej i technologii. — Prawda jest taka, że oczywiście integrujemy się szybko gospodarczo i społecznie. Jedyne co nie integruje się wcale, to polityka — stwierdził Chan.