Wyrok zapadł 14 czerwca 2016 w sprawie Biržietis przeciwko Litwie (skarga nr 49304/09).
Osadzony w więzieniu Litwin poprosił władze więzienia o zgodę na zapuszczenie brody. Wiedział, że więzienny regulamin zabrania zapuszczania zarostu, lecz - jak twierdził - ma problemy z podrażnieniami na twarzy po przebytej chemioterapii, które pogłębiały się przez golenie. Skarżący został przebadany przez więzienny personel medyczny, który nie stwierdził u niego żadnych podrażnień. Ustalono natomiast, że chęć zapuszczenia brody wynika z faktu, iż skarżącemu zepsuła się elektryczna maszynka do golenia, a nie stać go było na nową. Władze więzienne dwukrotnie odmówiły zgody na zapuszczenie brody.
Żądał 10 tys. euro odszkodowania
Litwin odwołał się od tej decyzji do sądu, a ten przyznał mu rację. Wyrok został jednak uchylony przez litewski Naczelny Sąd Administracyjny (NSA). Stwierdził on, że zakaz zapuszczania brody może być uzasadniony koniecznością szybkiej identyfikacji osadzonych, więc także w przypadku wnioskodawcy jego zastosowanie było konieczne i proporcjonalne, skoro nie udowodnił on, że nie może się golić z powodów zdrowotnych. Litewski NSA przyznał, że podstawowe prawa i wolności mogą być ograniczone tylko w ustawie, a nie w aktach niższej rangi (a tak było w tym przypadku), jednak za takie prawo nie uznał zapuszczenia brody. Dlatego o ile nie jest to powiązane z innymi prawami, jak na przykład wolnością religijną, zapuszczanie brody może być ograniczone poprzez wewnętrzne regulacje zakładu karnego.
W skardze do ETPC Litwin zarzucał, iż zakaz zapuszczania brody podczas pobytu w więzieniu narusza jego prawo do poszanowania życia prywatnego. Jest ono wyrażone w artykule 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności:
1. Każdy ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego i rodzinnego, swojego mieszkania i swojej korespondencji.
