Szkoła to nie tylko reżim sanitarny

To ogromny problem, bo z roku na rok rośnie liczba dzieci wymagających specjalnego postępowania. Według NIK w roku szkolnym 2018/2019 uczniów z opinią o specyficznych trudnościach w uczeniu się było przeszło 69 tys., podczas gdy dwa lata wcześniej – niespełna 44 tys.

Co prawda większość szkół diagnozowała uczniów pod kątem potrzeby wsparcia pedagogiczno-psychologicznego, ale już rzadziej szły za tym konkretne działania i stworzone dla tych uczniów zajęcia wspierające. Prowadziło je zaledwie 40 proc. szkół.

Ale o ile szkoła jakoś próbuje poradzić sobie z uczniem trudnym, o tyle uczeń zdolny jest zwykle pozostawiony sam sobie. NIK wskazuje, że zaledwie 35 proc. szkół organizuje dla nich zajęcia. Dlaczego tak mało? Bo brakuje pieniędzy i „nauczycieli, którzy mogliby podjąć się prowadzenia zajęć wykraczających poza podstawę programową".

Pandemia zmusiła szkoły do ekspresowego przestawienia się na nauczanie online. Ale też wyraźnie pokazała niedostosowanie szkół do zmieniającej się rzeczywistości. Okazało się, że nie da się zrealizować podstawy programowej, bo jest ona zbyt obszerna, a dziecko nie jest w stanie opanować takiej ilości materiału. Wysyp świadectw z czerwonym paskiem pokazał, jak niedoskonały jest system oceniania, bo często oceny należą się rodzicom, a nie uczniom. Ale też okazało się, że dzieci jednak są w stanie pracować samodzielnie i twórczo, i nie trzeba ich nieustająco pilnować, grożąc uwagą i złą oceną. Teraz wiele szkół z uwagi na różne godziny rozpoczęcia lekcji rezygnuje z dzwonków, a przerwy dostosowane są do tego, jak dzieci pracują. Los zmusił szkoły do funkcjonowania w inny, często bardziej przyjazny dla dziecka sposób. Warto, by te dobre rozwiązania zostały.