Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży biletów na wydarzenia o różnym charakterze, głównie muzycznym. Kupuje bilety od organizatorów imprez, a następnie sprzedaje je we własnym imieniu kupującym. Usługodawcą dla tych wydarzeń jest organizator i to on ponosi odpowiedzialność wobec kupujących w zakresie niewykonania lub nienależytego wykonania usługi (np. odwołanie wydarzenia).
Firma korzystała ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kupującymi bilety są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, ale sposób sprzedaży spełniał warunki określone dla czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania w poz. II pkt 39 załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Spółka chciała się upewnić, czy po 1 stycznia 2018 r. może dalej korzystać z tego zwolnienia, zwłaszcza gdy chodzi o dyskoteki.
Fiskus potwierdził prawo do zwolnienia w przypadku wydarzeń muzycznych, które odbywają się na terenie otwartym (np. stadion, boisko, plener, plaża), ale odmówił go, gdy odbywają się one w lokalu zamkniętym z wyznaczonym miejscem do tańca.
Urzędnicy tłumaczyli, że wydarzenia muzyczne zorganizowane w lokalach, w których jest wydzielone miejsce do tańca i umożliwione osobom uczestniczącym w danym wydarzeniu tańczenie, należy zakwalifikować jako dyskotekę. Sposób prezentowania utworów muzycznych nie ma znaczenia, jeżeli wydarzenie odbywa się w lokalu z wyznaczonym miejscem do tańca, a bilety wstępu nie upoważniają do wejścia i wysłuchania utworów danego artysty tylko do wejścia do lokalu w ogóle, bez względu na rodzaj wydarzenia. Natomiast wydarzenia muzyczne odbywające się na terenie otwartym (np. stadion, boisko, plener, plaża) nie spełniają definicji dyskoteki, z uwagi na brak wydzielonego miejsca do tańca. Dlatego, zdaniem fiskusa, w przypadku świadczonych przez spółkę usług w zakresie sprzedaży biletów wstępu na dyskotekę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, od 1 stycznia 2018 r. jest ona zobowiązana ewidencjonować obrót za pomocą kasy rejestrującej.
Spółka nie zgadzała się z taką wykładnią. Zaskarżyła interpretację, a WSA w Poznaniu uwzględnił jej skargę. Sąd zauważył, że fiskus przyjął za istotne kryterium „miejsce do tańczenia". Założył jednoczenie, że skoro takiego miejsca nie ma wydzielonego w przypadku imprez (wydarzeń muzycznych) organizowanych na terenie otwartym, to oznacza, że takie wydarzenia nie są dyskoteką w rozumieniu spornych regulacji. Zdaniem WSA, takie stanowisko sprzeciwia się zasadom doświadczenia życiowego. Imprezy taneczne, które sam organizator określa jako „dyskoteka", mogą się odbywać także na terenie otwartym (stadion, boisko, plac), bez widocznego wyodrębnienia miejsca do tańczenia. Takie wydarzenia często towarzyszą innym imprezom organizowanym na terenie otwartym (np. festyny i inne imprezy okolicznościowe). Sąd nie podzielił jednak stanowiska skarżącej, że głównym i obiektywnym kryterium dla sprawy jest stopień wkładu artystycznego DJ-a w prezentowaną przez siebie muzykę i poziom jej innowacyjności na wydarzeniu muzycznym.
WSA uznał, że w spornej sprawie kluczowe znaczenie ma prawidłowa wykładnia pojęcia „dyskoteka". Sąd zgodził się, że nie definiują go ani ustawa o VAT, ani rozporządzenie w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Ustawodawca odróżnia jedynie dyskotekę od koncertu, spektaklu, przedstawienia oraz imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego (art. 43 ust. 19 ustawy o VAT).
WSA podkreślił, że istotny jest charakter samego wydarzenia, które charakteryzuje taniec przy muzyce, bez istotnego znaczenia miejsca, gdzie to wydarzenie się odbywa. W spornym przepisie wymienia się obok dyskotek także salę taneczną, a zatem pojęcie, które wprost może dotyczyć tylko wydarzeń organizowanych w pomieszczeniu, a nie na terenie otwartym. Takiego ograniczenia ustawodawca nie wprowadził w przypadku dyskoteki, która może odbywać się zarówno w sali tanecznej, jak i na terenie otwartym.
Skarżąca nie jest organizatorem, świadczy jedynie usługę w zakresie sprzedaży biletów wstępu na wydarzenia muzyczne. To charakter (formuła) wydarzenia muzycznego wskazany przez organizatora powinien mieć decydujące znaczenie dla ustalenia, czy dane wydarzenie jest dyskoteką.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 18 października 2018 r.
— Aleksandra Tarka
Komentarz eksperta
Michał Wojtas, doradca podatkowy, wspólnik w kancelarii EOL
WSA w Poznaniu słusznie uchylił interpretację Dyrektora KIS. Pogląd organu jest błędny, nielogiczny. Trudno bowiem zaakceptować każdą formę występu DJ-a jako „zwykłą" dyskotekę. Mnogość form artystycznych, rodzajów wydarzeń kulturalnych i rekreacyjnych wymyka się prostym określeniom wprowadzonym do ustawy o VAT i rozporządzeń wykonawczych. Doskonałym przykładem jest próba wykładni zwrotu „dyskoteka" w kontekście wkładu twórczego DJ-a. Skoro ustawodawca w wyłączeniach ze zwolnienia z ewidencjonowania na kasie fiskalnej dla wstępu na konkretne rodzaje imprez wskazał istotnie różniące się od siebie rodzajowo wydarzenia (wesołe miasteczko vs dyskoteka) lub różniące się tematycznie (dyskoteka vs sala taneczna), to argumentacja podatnika zasługiwała na głębsze rozważania sądu. Szczególnie że wskazano, iż bilety są sprzedawana przez internet, co generalnie jest objęte zwolnieniem z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej. Sąd nie podjął tego wysiłku, trudno go też oczekiwać od organiu interpretacyjnego. Spór nie został efektywnie rozstrzygnięty (niezależnie od tego, czy zostanie złożona kasacja) – intuicyjnie bowiem rozumie się różnicę pomiędzy dyskoteką (imprezą z udziałem DJ-a, polegającą na puszczaniu obcych utworów) a imprezą, na której tworzy się utwory lub występ DJ-a jest wykonaniem artystycznym. Ten brak dbania o uczynienie wykładni czytelnej dla podatników tworzy niekorzystny obraz judykatury. Podatnicy bowiem mają na co dzień wiele spraw i problemów do rozwiązania w swoich biznesach, a rolą sądów administracyjnych jest dbanie (w ramach kontroli instancyjnej) o dobrą wykładnię prawa podatkowego (i nie tylko).
sygnatura akt: I SA/Po 470/18
