Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (dalej u.w.t.) detaliczną sprzedaż napojów alkoholowych można prowadzić tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na lokalizację punktu sprzedaży. W art. 14 ust. 1 pkt 4 u.w.t. ustawodawca zabronił jednak sprzedaży, podawania i spożywania alkoholu m.in. w obiektach transportu publicznego (z wyjątkiem międzynarodowych portów lotniczych i portów morskich), co oznacza, że wójt nie może wydać zezwolenia na sprzedaż alkoholu w takim obiekcie.
Czytaj także: Biedronka wygrała ws. zakazu handlu w niedzielę
Podkreśla się, że dworce kolejowe i autobusowe należą do kategorii obiektów komunikacji publicznej, o których mowa we wskazanym wyżej przepisie (por. np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z 3 kwietnia 2014 r., sygn. II SA/Go 148/14, LEX nr 1454919). Regulacja ta, jako ograniczająca swobodę prowadzenia działalności gospodarczej, powinna być jednak interpretowana ściśle. Zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi np. w wyroku WSA we Wrocławiu z 5 stycznia 2017 r. (sygn. III SA/Wr 1180/16, LEX nr 2324396) jako „obiekty komunikacji publicznej" można traktować tylko te obiekty, które wprost, bez żadnych wątpliwości i zabiegów interpretacyjnych służą komunikacji publicznej i są jej częścią. Takimi obiektami są np. dworce i przystanki.
Natomiast inne obiekty, służące także innym celom niż komunikacja publiczna, np. ułatwieniu komunikacji między obiektami, nie stanowią obiektów komunikacji publicznej. Przykładowo przejście podziemne pod dworcami służy wprawdzie dojściu pasażerów do tych dworców i mieszczących się w nich kas biletowych i przystanków (peronów), ale służy także innym celom (dojściu do ulic). W wyroku WSA we Wrocławiu z 6 czerwca 2018 r. (sygn. III SA/Wr 172/18, LEX nr 2535010) stwierdzono, że decydujące znacznie ma faktyczne usytuowanie sklepu, a więc to czy lokal sklepu i dworzec stanowią jeden budynek. Jeżeli sklep znajduje się tylko „tuż przy budynku dworca" nie można uznać, że mieści się w obiekcie komunikacji publicznej. Należy także zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 18 ust. 3a u.w.t. zezwolenie wójta na detaliczną sprzedaż alkoholu jest wydawane po uzyskaniu pozytywnej opinii gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych o zgodności lokalizacji punktu sprzedaży z uchwałami rady gminy o maksymalnej liczbie zezwoleń na sprzedaż alkoholu i o zasadach usytuowania miejsc sprzedaży alkoholu w gminie. Przez zasady usytuowania punktów sprzedaży alkoholu rozumie się ich rozmieszczenie w terenie, a w szczególności ich usytuowanie względem miejsc chronionych (por. np. wyrok WSA w Poznaniu z 18 lipca 2018 r., sygn. III SA/Po 302/18, LEX nr 2526193).
—Anna Puszkarska, radca prawny
