Plan dnia - 29 marca

Znakomita wokalistka Cassandra Wilson i saksofonista David Murray wystąpią w niedzielę w Sali Kongresowej. Ale już w sobotę artystów będzie można spotkać w empiku Junior

W Warszawie posłuchamy pani wraz z New Black Saint Quartet legendarnego saksofonisty Davida Murraya.

W zeszłym roku nagrała pani z nim płytę „Sacred Ground”. Jak do tego doszło?

Cassandra Wilson: Ta płyta stanowi powrót Davida do nurtu New Black Music, który eksplorował już w latach 80. Właśnie wtedy miałam okazję go poznać. Mój głos przypadł mu do gustu i zaprosił mnie do wspólnego projektu. Bardzo miło wspominam ten okres. Dużo się wtedy nauczyłam i poznałam wspaniałych młodych muzyków, którzy dzisiaj stanowią elitę współczesnego jazzu. Gdy teraz, po latach, David zadzwonił do mnie, przedstawił zarys New Black Saint Quartet i zaproponował gościnny udział w nagraniu „Sacred Ground”, bez wahania i z entuzjazmem się zgodziłam.

Na jazzowej scenie zaistniała pani dzięki rekomendacji innego muzyka – znakomitego perkusisty Alvina Fiedlera?

Istotnie, to Alvin otworzył przede mną drzwi do świata jazzu! Gdy go poznałam, byłam początkującą pieśniarką bluesową i folkową. Stwierdził także, że mam ogromny potencjał i nie powinnam koncentrować się tylko na rhytm’n’ bluesie. Właśnie dzięki niemu trafiłam do Black Arts Music Society, gdzie mogłam się bardzo dużo nauczyć.

Najwięcej jednak nauczyła się pani od Milesa Davisa. Nadal jest dla pani największą inspiracją?

Tak było, jest i będzie. To dla mnie najistotniejsza postać w świecie muzyki. Tylko on potrafił tak wspaniale konstruować przestrzenie muzyczne. Jego kompozycje mimo upływu lat zawsze będą nowatorskie i świeże.

W pani muzyce, choćby na płytach „Jumpworld” i „She Who Weeps”, miesza się hip-hop, funky, jak i klasyczny blues oraz jazz. Skąd tak duży rozrzut stylistyczny?

Nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Po prostu kocham wszystkie te gatunki.

Czy zgadza się pani z opinią, że punktem zwrotnym w pani karierze był udział w nagraniu płyty „Motherland Pulse” Steve’a Colemana?

Naturalnie. Dzięki udziałowi w „Motherland Pulse” zyskałam możliwość nagrania debiutanckiego albumu solowego. Płyta nazywała się „Point of View”, a akompaniowali mi właśnie Steve Coleman i Jean Paul Bourelly.

Czy wciąż współpracuje pani ze Steve’em Colemanem?

Tak, mamy pewne wspólne plany. Jednak nasza współpraca jest utrudniona ze względu na nasze indywidualne trasy koncertowe. W szczególności Steve jest muzykiem wiecznie podróżującym. Spotykamy się, w miarę możliwości. Jeszcze częściej do siebie dzwonimy.

Jak udało się pani podpisać kontrakt z prestiżową wytwórnią Blue Note?

Muszę się przyznać, że specjalnie o to nie zabiegałam. Po prostu pewnego dnia pojawiło się dwóch panów i złożyło mi propozycję nie do odrzucenia dla jazzmana. Potem zarzucano mi czasem sprzeniewierzenie się bezkompromisowości „M-Base”, choć przecież idee tego fascynującego awangardowego ruchu czarnej muzyki są wciąż obecne w mojej twórczości.

Wielokrotnie mówiła pani, że polska publiczność daje artyście wyjątkowy napęd. Skąd takie odczucie?

Po latach koncertowania charakter widowni, „jakość” jej odbioru rozpoznaje się natychmiast. Ja od pierwszego przyjazdu, lata temu, przekonałam się, że polska publiczność jest wyjątkowo wrażliwa, kochająca jazz miłością bez granic. Chłonąca muzykę i swój entuzjazm, umiejąca genialnie zakomunikować artyście na scenie. Jak to uskrzydla! Wierzcie mi, taka energia jak na koncercie w Warszawie nie zdarza się często. Dla mnie to wielki dar!

Mataharis - Muranów, 8. tydzień kina hiszpańskiego

Film w filmie Iciar Bollain. Trzy pracownice agencji detektywistycznej zajmując się sprawami swoich klientów, przy okazji odkrywają tajemnice własnych losów. W jednej z ról Najwa Nimri, znana z dramatu „Metoda”. Ul. Andersa 1, 022 635 30 78, godz. 18.30.

Hamlet – Iluzjon, ekranizacje szekspirowskie

Seans legendarnego filmu z 1921 r., w którym jedna z największych aktorek kina niemego Dunka Asta Nielsen zagrała księcia Hamleta. Film wyreżyserował Sven Gade. Ul. Narbutta 50a, tel. 022 646 12 60, godz. 20.

Blood of the Virgins – Luna, Dni Makabry

Jedyny argentyński horror w kinematografii tego kraju. W stylowej XIX-wiecznej scenografii grupka bohaterów boryka się z natarczywymi wampirami. W filmie z 1967 r. zagrała bardzo atrakcyjna Susana Beltran. Ul. Marszałkowska 28, tel. 022 621 78 28, godz. 16.15.

—k

Anita Lipnicka i John Porter - fabryka trzciny

To już koniec wspólnej muzycznej drogi duetu, który od ponad pięciu lat cieszył nas bezpretensjonalnymi piosenkami. W lutym wydali trzeci album „Goodbye” i ogłosili, że więcej płyt nie będzie.

Ta decyzja dowodzi dojrzałości obojga muzyków. Mogliby pewnie nagrywać dalej, ale doskonale zdają sobie sprawę, że formuła, jaką wspólnie wypracowali, uległa wyczerpaniu – ile można pisać akustycznych piosenek o miłości? Dlatego warto wybrać się w niedzielę na jeden z ich ostatnich koncertów. Ul. Otwocka 14, tel. 022 619 05 13, niedziela, godz. 20.

—mts

Chopin, muzyka, listy Stara Pomarańczarnia

Towarzystwo im. Fryderyka Chopina kolejny raz zaprasza na niezwykły koncert, podczas którego słowa pisane przez Chopina do przyjaciół i rodziny splotą sie z jego kompozycjami. W niedzielę wystąpią Anna Maria Stańczyk (fortepian) oraz Wojciech Siemion, znany z miłości do sielskich klimatów tak bliskich Chopinowi. Wstęp wolny. Łazienki Królewskie, niedziela, godz. 12.

—kkg