Dlatego Rosja dystansuje się od skupionej wokół USA syryjskiej koalicji antyrządowej od czterech lat prowadzącej zbrojną walkę z Damaszkiem i jednocześnie sugeruje, że – wręcz przeciwnie – to Zachód powinien dołączyć do niej, gdyż to Rosja wspiera „jedyny legalny rząd Syrii" i jedynie jej wojska legalnie działają w tym kraju. Z tego powodu pierwsze francuskie naloty na bojówkarzy Państwa Islamskiego rosyjski MSZ nazwał „łamaniem prawa międzynarodowego" – Paryż nawet nie starał się o zgodę Damaszku na użycie siły w Syrii.

Część ekspertów uważa, że Rosja nie dąży jednak do rozstrzygnięcia konfliktu – chce utrzymać obecny „poziom wrogości", gdyż dzięki temu może wpływać na postawę zachodnich państw wystraszonych masową migracją z Syrii. Po czterech latach wojny ze zmieniających się stref walk uciekło już 11 milionów Syryjczyków, z czego 4 miliony za granicę kraju.

Jednocześnie Putin nie chce „przekształcenia błyskotliwego posunięcia taktycznego w strategiczną wpadkę jak w Afganistanie" (jak określił niebezpieczeństwa zbyt dużego rosyjskiego zaangażowania wojskowego w Syrii „Financial Times"). Ale niektórzy eksperci wskazują, że oprócz tego celem Putina może być „zniszczenie umiarkowanej opozycji syryjskiej, co postawi Zachód przed koniecznością wyboru między islamistami a (obecnym prezydentem) Asadem". Powołują się przy tym na przykład wojny w Czeczenii, gdzie po zabiciu w zasadzce w 2005 r. przedstawiciela świeckiego ruchu oporu prezydenta Asłana Maschadowa ruch partyzancki zdominowali islamiści. To doprowadziło do utraty przez niego poparcia zarówno Zachodu, jak i większości państw islamskich.

Bez stref wpływów

Przemawiając w ONZ, prezydent Obama nazwał jednak Baszara Asada tyranem, jednocześnie zapewniając, że jest gotów „współpracować z każdym państwem, w tym z Iranem i Rosją", w celu rozwiązania syryjskiego konfliktu.

Jednak do zakończenia tej wojny nie wystarczy ewentualne porozumienie z Teheranem i Moskwą, jeśli do tego ostatniego dojdzie. Arabskie monarchie znad Zatoki Perskiej znacząco pomagają syryjskiej opozycji i żywią równie silną niechęć do Iranu, który próbuje przywrócić sobie status regionalnego mocarstwa. A są to wystarczająco zasobne państwa, by mogły same wspierać syryjską opozycję.

Występujący z trybuny ONZ polski prezydent Andrzej Duda wezwał do „budowania porządku międzynarodowego opartego na prawie", wyrażając jednocześnie „sprzeciw wobec wizji świata zbudowanego na podziale stref wpływów". „Żadne negocjacje przy zamkniętych drzwiach nie mogą prowadzić do jego naruszenia (prawa międzynarodowego), do złamania, do jego podeptania" – przestrzegał.