Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargę kasacyjną zarządu jednej z dzielnic Warszawy w sprawie dotyczącej odmowy najmu lokalu.
Konkretnie chodziło o mieszkanie dla bezdomnego. Mężczyzna w czerwcu 2011 r. zwrócił się do rady jednej z dzielnic stolicy o najem lokalu mieszkalnego. We wniosku podał, że od 2009 r. jest bezdomny i mieszka krótkoterminowo u różnych osób.
Uchwałą z listopada 2011 r. zarząd odmówił m.in. zakwalifikowania jego wniosku. Przeważyło to, że mężczyzna nie mieszka na terenie dzielnicy. Zgodnie z § 22 ust. 1 uchwały rady miasta z lipca 2009 r. w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu miasta, wnioski osób występujących o zawarcie umowy najmu powinny być składane w urzędzie dzielnicy właściwym dla miejsca zamieszkania wnioskodawcy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał jednak, że uchwała zarządu została wydana z naruszeniem prawa. Jego zdaniem w spornej sprawie urzędnicy powinni w pierwszej kolejności ustalić, gdzie skarżący faktycznie mieszka. Przy czym – jak podkreślił WSA – sformułowanie „miejsce zamieszkania" powinno być rozumiane w ten sposób, że chodzi o stałe centrum życiowe danej osoby.
Sąd poszedł jednak o krok dalej. W jego ocenie, nie mogąc ustalić w sposób pewny miejsca zamieszkiwania strony, organ miał możliwość oceny okoliczności podnoszonej przez wnioskodawcę we wniosku, tj. że jest osobą bezdomną. Wskazał na § 22 ust. 1 uchwały rady miasta w sprawie zasad wynajmowania lokali. Wynika z niego, że osoby bezdomne, które nie wykazały swojego ostatniego miejsca zamieszkania, omawiany wniosek mogą złożyć w dowolnie wybranym urzędzie dzielnicy.
