Black rock, czyli komik z gitarą

Jack Black to człowiek orkiestra. Dosłownie. Aktor, komik, showman i połowa rockowego duetu Tenacious D, w którym jest wokalistą, gitarzystą i autorem piosenek...

Choć zwykł sobie żartować, że rozśmiesza ludzi samym ruchem brwi, Black każde ze swoich zajęć traktuje poważnie. Komedie – najpoważniej, bo one są jego żywiołem.

– Nie widzę siebie w filmie jako amanta – powiedział w jednym z wywiadów. – Wyglądam trochę na postać z komiksu: jestem energiczny i śmieszny. Dlatego dużo dzieci przychodzi do mnie po autograf...

Black przyznaje, że choć sam jest już ojcem dwóch synów, ciągle nie wyrósł ze sztubackich dowcipów i niewybrednych żartów. Wizerunek, jaki stworzył na ekranie – wiecznego chłopca i psotnika – idealnie do niego pasuje. Czy jest zwariowanym sprzedawcą w sklepie muzycznym, jak w „Przebojach i podbojach", czy sfrustrowanym rockmanem, który zostaje nauczycielem i ku przerażeniu nobliwego grona pedagogicznego swoją klasę zamienia w zespół rockowy, jak w „Szkole rocka", czy w uwspółcześnionej wersji „Podróży Guliwera" trafia do baśniowej krainy Liliputów. W każdym z tych wcieleń przekonuje i, oczywiście, śmieszy.

Urodził się 28 sierpnia 1969 roku w Hermosa Beach, w Kalifornii. Rodzice byli naukowcami, którzy pracowali przy budowie rakiet i teleskopów. Ale Jacka przestrzeń kosmiczna nie ciągnęła – wolał szybką jazdę samochodem, wygłupy w gronie rówieśników, a potem – kiedy odkrył swoją miłość do rocka – marzenia o karierze gwiazdy muzycznej.

Był zbuntowanym nastolatkiem. Spróbował narkotyków, na które kradł matce pieniądze, w rezultacie trafił do szkoły dla trudnej młodzieży. Na szczęście zainteresował się aktorstwem i poszedł na studia. Razem z kolegą Kyle'em Gassem założyli zespół Tenacious D, który samozwańczo okrzyknął się „najlepszym rockowym zespołem świata". Zasłynęli z parodiowania rockowych hitów, ale grają też własne piosenki – doczekali się już kilku albumów, telewizyjnego show i filmu.

Debiut filmowy zawdzięcza aktorowi i reżyserowi Timowi Robbinsowi.

W 1992 roku wystąpił w wyreżyserowanej przez Robbinsa satyrze politycznej „Bob Roberts". Później zagrał niewielkie role, m.in. w „Człowieku demolce" (1993), „Wodnym świecie" (1995) i komedii „Telemaniak" (1996). Pojawił się też znów u Robbinsa w epizodzie w „Przed egzekucją – Dead Man Walking" (1995).

Przełom w karierze przyniosły „Przeboje i podboje" (2000) Stephena Frearsa, gdzie Black wykonuje też kilka piosenek. Za rolę Barry'ego otrzymał m.in. nominację do American Comedy Award.

– Uważam się za człowieka rozrywki – mówi o sobie Black. – W moim rozrywkowym arsenale mam broń różnego rodzaju: aktorską bazookę i muzyczną maczetę. Nigdy nie wiadomo, czego użyję...

W Hollywood Black został zaliczony do tzw. Frat Pack – grupy cenionych aktorów komediowych, do której należą m.in. Owen Wilson i Ben Stiller.

W 2001 roku Jack zagrał w komedii „Twarda laska" – wcielił się w faceta, który chce za wszelką cenę odwieść najlepszego przyjaciela od pomysłu ożenku. Jeszcze lepiej została przyjęta „Szkoła rocka" – za rolę w niej Black był nominowany do nagrody Złoty Glob.

W „King Kongu" (2005), superprodukcji Petera Jacksona, Jack pierwszy raz wystąpił w dużej niekomediowej roli jako reżyser i poszukiwacz przygód Carl Denham.

Ale aktor bardzo szybko wrócił do ulubionego gatunku: w komedii „Nacho Libre" (2005) zagrał mnicha, który zostaje gwiazdą wrestlingu. W 2006 roku aktor spróbował sił w komedii romantycznej

„Holiday". Potem użyczył głosu tytułowemu bohaterowi kreskówki „Kung Fu Panda" (2008).

Black wystąpił m.in. w parodii kina akcji „Jaja w tropikach" (2008) w reżyserii Bena Stillera i w wykorzystującej wątki biblijne komedii „Rok pierwszy" (2009).

King Kong tvn 7 | 23.15 | SOBOTA | 20.02 | NIEDZIELA