Informacji na temat tańców można szukać w portalu na wiele sposobów, wpisując nazwę tańca, według regionów, czy podstawowych form choreograficznych (tańce wykonywane solo, w parach, przez trójkę tancerzy, czy tańce korowodowe).
Zyskujemy w ten sposób wiedzę teoretyczną, ale również szansę praktycznego doskonalenia umiejętności tanecznych (wystarczy zajrzeć pod link „lekcje tańca"). To znakomita pomoc do przećwiczenia kroków nie tylko poloneza przed studniówką, ale i wielu innych pięknych tańców, jak mazur, kujawiak, oberek, kontredans, menuet.
Kiedyś dworskie tańce były świadectwem towarzyskiego obycia i sceniczne występy taneczne Ludwika XIV - króla Słońce - jako Apolla, Neptuna lub Jowisza nie ujmowały francuskiemu władcy autorytetu. Przeciwnie dowodziły jego wszechstronności. Taniec przez wieki był nie tylko formą zabawy, ale i komunikacji, więc jego język należało znać.
A dziś, czy jeszcze wiemy, co to na przykład jest pawana? To korowodowy taniec bardzo popularny w kręgach dworskich XVI/XVII wieku we Włoszech i Francji. Dostojny i poważny służył prezentacji władców i innych osobistości dworu. Jego nazwa wywodzona bywa od miasta Padwy lub od pawia z powodu analogii w sposobie kroczenia i poruszania się
Odkrywanie tańców ludowych też może okazać się fascynujące, bo jak mówi przysłowie „co wieś, to inna pieśń". Czy sami moglibyśmy wpaść na trop źródła nazwy korowodowego tańca „Przepiórka" ? Portal podpowie, że to taniec związany z obrzędem weselnym, w którym pan młody goni pannę młodą przy wtórze pieśni „Uciekła mi przepióreczka w proso".
