Eluana umrze w Udine

W poniedziałek wieczorem pod Kliniką Błogosławionego Luigiego Talamoni w Lecco, gdzie Eluana spędziła ostatnie 14 lat, zebrali się na modlitewnym czuwaniu aktywiści stowarzyszeń ochrony życia i organizacji katolickich. Antonelle Vian z Ruchu Pomocy Życiu pokazała licznie zgromadzonym ekipom telewizyjnym butelkę z wodą, chleb i świeczkę: „To wszystko, czego Eluana potrzebuje do życia. Wiem, że nie chce umrzeć, ale nie może tego powiedzieć, więc krzyczę za nią” – mówiła.

Protestujący próbowali przeszkodzić w wywiezieniu kobiety do Udine, gdzie w lecznicy La Quiete czeka ją „słodka śmierć”: znieczulenie i przerwanie sztucznego odżywiania.

Na miejsce przybyła policja. O godzinie 1.30 karetka z Eluaną opuściła bez przeszkód katolicką klinikę. Przed 6 rano zajechała do La Quiete, gdzie również czekali demonstranci. Przez najbliższe trzy dni kobieta będzie jeszcze sztucznie odżywiana, ale potem zacznie powoli umierać z głodu. Zdaniem ekspertów Eluana umrze najdalej po miesiącu: jej serce przestanie bić.

Watykański minister zdrowia kardynał Javier Lozano Barragan zwrócił się z dramatycznym apelem: – Wstrzymajcie zbrodniczą rękę. Przerwanie sztucznego odżywiania to nikczemne zabójstwo. Piąte przykazanie mówi: Nie zabijaj. A my jesteśmy coraz bliżsi kulturze śmierci. Arcybiskup Udine Pietro Brollo też apelował: – Pomóżcie jej żyć! W podobnym duchu wypowiadają się katoliccy politycy, również opozycyjni. Mówią o egzekucji, o morderstwie w majestacie prawa.

W niedzielę papież Benedykt XVI, choć nie wymienił imienia Eluany, stwierdził, że „eutanazja to fałszywe rozwiązanie dramatu cierpienia, niegodne człowieka”. Dziennik włoskich biskupów „Avvenire” w artykule redakcyjnym we wtorek ostrzega: „Włosi nie będą biernie śledzić rozwoju wydarzeń. Taka znieczulica nie leży w ich charakterze. Nie zgodzą się na tę potworną agonię. Potrafią dać się ponieść emocjom, zrozumieć, walczyć. Tak będzie i teraz. Jesteśmy z Eluaną, bo jest jedną z nas. Dziś jest naszym dzieckiem!”.

Jednak sondaże mówią co innego. Od 52 do 80 procent Włochów według różnych badań przyznaje rację ojcu Eluany, który od dziesięciu lat zabiegał o prawo do odłączenia utrzymującej córkę przy życiu sondy. Z drugiej strony Włosi uznali jednak, że decydowanie o sprawach życia i śmierci w badaniach opinii publicznej jest nie na miejscu. Na skutek protestów telewizja publiczna RAI zdjęła sondaż ze swojej strony internetowej.

Wszystko wskazuje na to, że Eluana wyruszyła w ostatnią podróż. Ojciec ma za sobą ostateczną decyzję sądu kasacyjnego, a jej przeciwnicy wyczerpali już prawne możliwości wstrzymania wyroku. Europejski Trybunał Praw Człowieka, podobnie jak włoski parlament, uznał, że nie jest kompetentny do orzekania w tej sprawie, czyli umył ręce. W komisji legislacyjnej leży dziesięć różnych projektów ustawy regulującej podobne przypadki, ale ani obecny, ani poprzedni parlament nie miały politycznej ani moralnej odwagi, by rozwiązać problem. W związku z tymi niejasnościami doszło do paradoksalnej sytuacji. Włosi mają prawo odmówić kuracji, ale tylko, gdy są przytomni. Tzw. testament biologiczny, nawet spisany u notariusza, nie ma żadnej mocy prawnej. Nie jest też jasne, czy sztuczne odżywianie jest niezbywalnym prawem pacjenta czy też może być uznane za uporczywą terapię. Dopóki nie powstanie osobna ustawa, każdy przypadek trzeba będzie rozpatrywać osobno.

We wtorek w tej sprawie zabrał głos prezydent Giorgio Napolitano. Zaapelował do parlamentu o błyskawiczne zajęcie się ustawą o testamencie biologicznym.

[ramka][srodtytul]Sądy zgadzają się na eutanazję[/srodtytul]

W marcu miną cztery lata od chwili, gdy od sztucznego odżywiania została odłączona Amerykanka z Florydy, 41-letnia Terri Schiavo. Jej historię śledził cały świat. Mąż Terri, która od 15 lat znajdowała się w stanie wegetatywnym, walczył w sądzie o odłączenie żony od aparatury podtrzymującej ją przy życiu. Rodzice twierdzili, że chce jej śmierci, by wziąć ślub z inną kobietą. Przekonywali, że córkę można uratować dzięki rehabilitacji i że już można się z nią porozumieć. Sąd przyznał jednak rację mężowi. 18 marca 2005 roku Terri przestała być sztucznie odżywiana. Zmarła po 13 dniach. To był najgłośniejszy przypadek eutanazji w ostatnich latach. Ale podobnych spraw trafia do sądów więcej. W 1992 roku decyzją brytyjskiego sądu i na prośbę rodziny od sztucznego odżywiania został odłączony Tony Bland, który w stanie wegetatywnym znalazł się po katastrofie na stadionie Hillsborough w 1989 roku.

Trzy lata później podobna decyzja zapadła w Irlandii. Kobieta, której odłączono sztuczne odżywianie, znajdowała się w śpiączce od ponad 20 lat. W ubiegłym roku lekarze szpitala w Seulu odmówili odłączenia sztucznego odżywiania 75-letniej pacjentce, która – z powodu zatrzymania krążenia – zapadła w śpiączkę. Jej dzieci zwróciły się o pomoc do Sądu Najwyższego, przekonując, że ich matka była przeciwna podtrzymywaniu życia przez maszyny. Sąd – pierwszy raz w historii Korei Południowej – zgodził się na eutanazję. Ale lekarze zaczęli protestować.