Irlandczycy zostali zastraszeni przez Brukselę

[b]Przed poprzednim referendum Declan Ganley, twórca Libertasu, zdołał przekonać Irlandczyków do głosowania na „nie”. Tym razem to pan miał być lokomotywą przeciwników traktatu. Czuje się pan pokonany? [/b]

[b]Joe Higgins:[/b] Niestety, tym razem kampania była o wiele trudniejsza. Musieliśmy się zmierzyć z obozem zwolenników, który był 20 razy silniejszy od nas. Elity, które opracowały traktat, uznały, że tym razem nie mogą sobie pozwolić na porażkę i zaangażowały gigantyczne środki.

[b]Może wasze argumenty były za słabe. Czym próbował pan przekonać do głosowania na „nie”?[/b]

– Tym, że traktat wymusi dalszą liberalizację, deregulację i prywatyzację, które spowodowały obecny kryzys gospodarczy w całej Europie. Taka polityka była wymuszana przez Unię Europejską przez ostatnie dwie dekady. Efekt widać choćby w krajach bałtyckich. Wyszły z dyktatury stalinizmu, obiecywano im świetlaną przyszłość, a zostały najbardziej dotknięte kryzysem.

[b]Przecież kryzys się zaczął w Ameryce. [/b]

– To prawda, ale europejskie banki mogły działać dokładnie w ten sam sposób co amerykańskie. Tymczasem zamiast się starać zapobiec dalszej deregulacji, traktat likwiduje prawo weta w sprawach stosowania zasad wolnego rynku w sektorze zdrowia czy edukacji. To bardzo poważne zagrożenie, bo metody obowiązujące w wielkich korporacjach zaczną być stosowane już nie tylko w instytucjach finansowych, ale także w służbach publicznych. Traktat po prostu wymusi prywatyzację szkolnictwa i służby zdrowia. Poza tym doprowadzi do ograniczania praw pracowniczych.

[b]Który zapis to umożliwi? [/b]

- Artykuł 52 Karty praw podstawowych, która jest dołączona do traktatu. Zgodnie z nim pracownicy mają prawa, które są ograniczone wcześniejszymi wyrokami Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. A Trybunał orzekł już, że prawa są ograniczone zasadą wspólnej organizacji rynku. Oznacza to, że skoro zagraniczne korporacje i firmy mogą działać w dowolnym kraju, to dostają też prawo do zatrudniania zagranicznych pracowników na prawach obowiązujących w innych krajach, gdzie są na przykład niższe płace. Czyli mogą omijać wymagania dotyczące płacy minimalnej wywalczonej przez związki zawodowe. To wyzysk i nieuczciwa konkurencja.

[b]Czy obóz „nie” nie zaprzecza sam sobie. Szef Libertasu mówił, że traktat nie jest dobry dla biznesu. Wy mówicie, że korzysta na nim właśnie wielki biznes. [/b]

– My, jako lewica, prowadziliśmy bardzo mocną kampanię pod hasłami sprawiedliwości społecznej, a Ganley to prawicowy liberał. Odrzucamy traktat z różnych powodów. Wystarczy popatrzeć na niektóre zapisy traktatu i karty praw podstawowych, by przyznać nam rację.

[b]Straszyliście między innymi militaryzacją Unii. Przecież Irlandia ma gwarancje neutralności. [/b]

– No i co z tego. Chodzi o kierunek, w którym zmierza Unia. Pierwszy raz w traktacie została wymieniona Europejska Agencja Obrony, której wyznaczono zadanie stworzenia konkurencyjnego rynku. Twórcy traktatu chcą, by Unia dorównała Ameryce, a do tego potrzebna jest nie tylko silna armia, ale też rynek zbrojeniowy. Już teraz firmy w Europie sprzedają uzbrojenie warte miliardy euro, na przykład eurofightery do Arabii Saudyjskiej, która jest jednym z najohydniejszych reżimów. I my się mamy pod tym podpisać?

[b]Rząd uzyskał gwarancje niezależności w sprawach światopoglądowych. Może to przekonało Irlandczyków?[/b]

– Sprawy, w których uzyskano dodatkowe gwarancje, wcale nie były najważniejsze. Z badań przeprowadzonych po pierwszym referendum wynikało, że 40 procent głosujących odrzuciło traktat z powodu zagrożenia praw pracowniczych. Te gwarancje to zasłona dymna. To tylko obietnice, a nie prawnie obowiązujące zapisy.

[b]To dlaczego większość Irlandczyków tym razem chce zagłosować na „tak”? [/b]

– Bo zastraszono ludzi. Jest kryzys, ludzie martwią się o przyszłość. Tymczasem telewizje, większość gazet, wielki biznes, wszyscy wmawiali im, że jeśli zagłosują na „nie”, to katastrofa ekonomiczna się pogłębi, nastąpi odpływ kapitału, a Irlandia będzie izolowana. To nieprawda. Kryzys w Irlandii jest wynikiem nieodpowiedzialnej polityki, którą ten traktat sankcjonuje. To oburzające, że użyto kryzysu jako straszaka, by przekonać ludzi do głosowania za traktatem.

[b]Były prezydent Lech Wałęsa był w Irlandii, by popierać traktat. Kogo mógł przekonać? [/b]