Sprawy o zachowek nie schodzą z wokand sądowych, a rolą sądu jest wyważenie pomiędzy ochroną interesów majątkowych wykluczonego od spadkobrania członka najbliższej rodziny testatora a niejednokrotnie podnoszonym zarzutem naruszenia zasad współżycia społecznego w relacji spadkobierca – uprawniony do zachowku. Zachowek służy ochronie interesów osób najbliższych spadkodawcy przed skutkami dokonywanych przez niego rozporządzeń majątkiem – zarówno dokonywanych na wypadek śmierci, jak i za życia w formie darowizn. Celem takiej regulacji jest ochrona rodziny – osób najbliższych – przed arbitralnymi decyzjami spadkodawcy i ma służyć sprawiedliwemu według oceny ustawodawcy podziałowi schedy spadkowej. Zachowek jest więc gwarancją dla najbliższych spadkobiercy, że nie zostaną pominięci przy podziale tego, co spadkodawca pozostawił, choćby przysporzenie po ich stronie wynikało wyłącznie z realizacji prawa do zachowku. Kodeks cywilny daje prymat dziedziczeniu ustawowemu nad testamentowym, stawiając ograniczenia swobodzie testowania, czego wyrazem jest odebranie spadkodawcy prawa do rozdysponowania majątkiem wedle swojego uznania z pominięciem osób najbliższych, które mogą domagać się realizacji swego prawa do zachowku. Prawo do zachowku to prawo do otrzymania określonej w pieniądzu wartości, dla obliczenia której podstawę stanowi spadek i niektóre darowizny dokonane przez spadkodawcę. Prawo to powstaje z mocy prawa, a jego ewentualne modyfikacje muszą znajdować oparcie w ustawie – poprzez uznanie za niegodne dziedziczenia, wydziedziczenie, czy też wskutek uznania roszczenia o zachowek za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Sprawy o zachowek nie schodzą z wokand sądowych, a rolą sądu jest wyważenie pomiędzy ochroną interesów majątkowych wykluczonego od spadkobrania członka najbliższej rodziny testatora a niejednokrotnie podnoszonym zarzutem naruszenia zasad współżycia społecznego w relacji spadkobierca – uprawniony do zachowku.
