Tak wynika z wytycznych, jakie Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej opublikowało na swojej stronie internetowej ([link=http://www.mps.gov.pl/]http://www.mps.gov.pl/[/link]).
Chodzi o interpretację zmienionego w lutym tego roku art. 50 ust. 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=913C3313D01F146584B44334760715F5?id=269029]ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy[/link]. Przewiduje on, że bezrobotnym korzystającym ze świadczeń pomocy społecznej powiatowy urząd pracy w ciągu sześciu miesięcy od dnia utraty prawa do zasiłku z powodu upływu okresu jego pobierania powinien przedstawić propozycję zatrudnienia, szkolenia, stażu, odbycia przygotowania zawodowego dorosłych, zatrudnienia przy pracach interwencyjnych czy robotach publicznych. Na wniosek ośrodka pomocy społecznej PUP może także skierować taką osobę do uczestnictwa w kontrakcie socjalnym, indywidualnym programie usamodzielnienia, lokalnym programie pomocy społecznej lub w indywidualnym programie zatrudnienia socjalnego.
W myśl art. 49 zmienionej ustawy osobami w szczególnej sytuacji na rynku pracy, do których skierowana jest taka pomoc, są np. bezrobotni do 25. roku życia i powyżej 50. roku życia, bez kwalifikacji zawodowych, bez doświadczenia zawodowego lub bez wykształcenia średniego, lub też samotnie wychowujący co najmniej jedno dziecko do 18. roku życia czy niepełnosprawni.
Instytucje zobowiązane do pomocy osobom w szczególnej sytuacji miały m.in. wątpliwości, kto opłaca w czasie takiego skierowania składki na ubezpieczenie zdrowotne za bezrobotnego.
Z wytycznych ministerstwa wynika, że osoba skierowana przez PUP do OPS do kontraktu socjalnego lub indywidualnego programu zatrudnienia socjalnego traci status osoby bezrobotnej. Wówczas obowiązek opłacania składek na ubezpieczenie zdrowotne przejmuje na siebie ośrodek pomocy społecznej.
