Spór o receptę na politykę miejską

To nie był pierwszy ich sprzeciw, chociaż wydawało się, że obie strony – metropolie i regiony – znalazły rozwiązanie: powołanie również regionalnych zespołów doraźnych (RZD) Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego. Marszałkowie, przedstawiając koncepcję swoich zespołów, odwołali się do założeń Krajowej Polityki Miejskiej do 2020 r., które Rada Ministrów przyjęła 16 lipca 2013 r.

Zabrakło wniosków

Według marszałków zespoły mogłyby stać się platformą dyskusji o kształcie i funkcjonowaniu polskiej polityki miejskiej. W skład regionalnego zespołu weszłoby, podobnie jak w miejskich komisjach, po siedmiu przedstawicieli terenowej strony rządowej i strony samorządowej.

Koncepcja marszałków była odpowiedzią na propozycję Unii Metropolii Polskich powołania MKW jako doraźnego zespołu problemowego KWRiST.

O ile jednak te ostatnie zmaterializowały się w postaci sześciu wniosków (Warszawa, Gdańsk, Wrocław, Bydgoszcz-Toruń, Łódź, Olsztyn), pod którymi podpisali się prezydenci miast oraz wojewodowie, o tyle do KWRiST nie wpłynął ani jeden wniosek z województwa o powołanie na ich terenie regionalnego zespołu doraźnego.

Chociaż, jak podkreślali, ich celem było „stworzenie platformy porozumienia dla organizmów miejskich funkcjonujących na terenie województwa. Dzięki temu zostanie zapewniony wszystkim miastom »neutralny« grunt do debaty i współdziałania" – jak głosi deklaracja marszałków.

Nikt się nie interesuje resztą województwa

Zdaniem Unii Metropolii Polskich powołanie MKW nie wyklucza działania RZD. Te powinny się zająć wyważeniem wsparcia dla ośrodka wojewódzkiego i wsparcia dla miast i miasteczek z obszaru subregionalnego danego województwa.

Do tej pory bowiem mówi się wyłącznie o koordynacji działań na obszarze metropolitalnym, brakuje natomiast zainteresowania pozostałym terenem województwa.

Regionalne zespoły doraźne miały powstać na podstawie ustawy o KWRiST z 6 maja 2005 r. Ponieważ jednak marszałkowie milczeli w tej sprawie, trzeba zapytać, czym była ich propozycja.

Przypomnijmy, że MKW mają koordynować, wobec braku innych instytucji, inwestycje różnych sektorów na obszarze metropolitalnym. Samorządowi miejskiemu brakuje instytucji partnerstwa strategicznego, która uzgadniając interesy różnych stron, stworzyłaby spójny plan działania.

Dlatego dla wielu prezydentów to właśnie MKW stanowią podstawowy instrument prowadzenia polityki miejskiej na obszarze metropolitalnym. Do wdrożenia MKW nie potrzeba zmieniać prawa. Wystarczy dokonać niewielkich zmian w regulaminie działania KWRiST. Formalnie komisje, jako zespoły doraźne, działałyby przy KWRiST. Ale postawa marszałków doprowadziła do zawieszenia w próżni całego projektu. Dalsze losy MKW zależą od możliwości wzajemnego porozumienia. Chyba że prezydenci dużych miast uznają wraz z wojewodami, iż lepiej działać w okrojonym składzie, niż nic nie robić.

Opinia:

Michał Olszewski, wiceprezydent Warszawy, ?współprzewodniczący Zespołu ?ds. Funkcjonalnych Obszarów ?Metropolitalnych i Miejskich KWRiST