Tak uznał Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z 14 lutego 2017 r. (sygn. I OSK 2642/16).
Sprawa w której zapadł ww. wyrok przedstawiała się następująco. Dnia 11 maja 2016 r. skarżąca złożyła do starosty wniosek o przesłanie drogą elektroniczną umów zawartych przez powiat dotyczących stałej obsługi prawnej powiatu w okresie obowiązywania rozporządzenia ministra sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Następnie, powołując się na brak odpowiedzi organu w ustawowym terminie (14 dni), skarżąca złożyła skargę na bezczynność starosty w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, wnosząc o zobowiązanie organu do rozpoznania wniosku w terminie ustawowym, stwierdzenie, że organ dopuścił się bezczynności oraz zasądzenie od organu na rzecz skarżącej kosztów postępowania.
Starosta nie zgodził się z zarzutami skarżącej i wyjaśnił, że przeprowadzona analiza techniczna wskazała, iż system ochrony poczty elektronicznej sklasyfikował i zatrzymał e-mail zawierający wniosek skarżącej, uznając go za SPAM. Ponadto z analizy wynikało, że jest wysoce prawdopodobne, iż e-mail stanowiący przedmiot postępowania skargowego z założenia miał być mailem, który trafia do skrzynek SPAM-owych urzędów, tym samym dając wnioskodawczyni możliwość zaskarżania bezczynności poszczególnych organów, a w konsekwencji żądania zasądzania od nich kosztów postępowania sądowego – sięgających dla pojedynczego organu kwoty 600 zł. Niezależnie od powyższego, organ udzielił odpowiedzi na wniosek skarżącej niezwłocznie (tj. w ciągu 3 dni) po jego wpłynięciu pocztą tradycyjną w ramach postępowania skargowego.
Zdaniem starosty działania skarżącej mogły nosić znamiona celowego osiągnięcia korzyści osobistych. Starosta, w ramach przysługującego mu uprawnienia do przeprowadzenia szczegółowego postępowania wyjaśniającego w przedmiocie nadesłanej skargi, wystąpił z telefonicznym zapytaniem do powiatów działających na terenie województwa czy prowadzą bądź prowadziły analogiczne sprawy dotyczące skargi na bezczynność organu w związku z wnioskiem skarżącej. Okazało się, że skarżąca złożyła identyczne wnioski o udostępnienie informacji publicznej w 11 powiatach (na 12) województwa i 8 skarg na bezczynność organu, przy czym skargi te złożono w bardzo krótkim odstępie czasowym, licząc od dnia upływu ustawowego terminu na udzielenie odpowiedzi przez organ, niezależnie od tego czy organ odpowiedzi udzielił czy też nie.
