[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=64E54B106E1C935E8BDF292F37421D79?id=292862]Ustawa z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych[/link] w art. 36 stanowi, że osobom zatrudnionym w lokalnej administracji przysługuje wynagrodzenie stosowne do zajmowanego stanowiska oraz posiadanych kwalifikacji (ust. 1). Przyznaje wójtom (burmistrzom, prezydentom miast) prawo do dodatku specjalnego – jest to dla tej kategorii pracowników samorządowych obligatoryjny i stały składnik wynagrodzenia.
Ponadto w ust. 5 przewiduje możliwość przyznania go innym pracownikom samorządowym. Gminny urzędnik może go otrzymać z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia dodatkowych zadań. Z przepisu wynika, że dodatek taki może być przyznany każdemu pracownikowi, a więc także zastępcy wójta czy skarbnikowi.
Czy tak jest rzeczywiście? Okazuje się, że nie. Aby bowiem ten składnik wynagrodzenia przyznać, muszą zostać określone zasady jego obliczania. Dla wójtów określają je przepisy [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=155F9F32F315B799F25FACF54A7485EA?id=305817]rozporządzenia Rady Ministrów z 18 marca 2009 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych[/link], a dokładniej jego § 6, zgodnie z którym jest on przyznawany w wysokości od 20 do 40 proc. wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego.
O pozostałych pracownikach rozporządzenie milczy, ponieważ zasady przyznawania dodatku specjalnego regulować mają regulaminy wynagradzania.
[b]Szkopuł w tym, że regulaminy wynagradzania obejmują jedynie pracowników, których podstawą zatrudnienia jest umowa o pracę.[/b] Wynika to wprost z kodeksu pracy, a konkretnie z jego art. 77[sup]2[/sup] § 5. Przepis ten, poprzez odesłanie do art. 239 § 3 k.p., zakazuje bowiem wyraźnie zawierania w regulaminach postanowień dotyczących pracowników zatrudnionych w jednostkach samorządu terytorialnego na podstawie powołania.
