Rada Miejska w Tarnogrodzie ustaliła regulamin targowiska. Zapisała w nim m.in., że handel w innych miejscach na terenie gminy Tarnogród może odbywać się za zgodą burmistrza Tarnogrodu, z zastrzeżeniem spełnienia postanowień tego regulaminu i obowiązującej uchwały o wysokości stawek opłaty targowej.
Wojewoda lubelski uznał, że regulacja ta jest pozbawiona podstaw prawnych. Obecne przepisy nie dają możliwości wydawania przez radę gminy zezwoleń na handel poza targowiskami, przez co scedowanie na inny pomiot (jak w tej sprawie – na burmistrza) uprawnień, których nie ma gmina, jest niedopuszczalne. Mówił o tym Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 kwietnia 2000 r. Zdaniem wojewody zapis regulaminu narusza też konstytucyjną zasadę wolności działalności gospodarczej, która ma odzwierciedlenie w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej. W świetle art. 22 Konstytucji RP ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny.
Wojewoda zakwestionował zapis, że na targowisku miejskim zabrania się sprzedaży „towarów szkodliwych dla zdrowia", wskazując, że ten zwrot jest na tyle nieostry i niejednoznaczny, że stwarza trudności interpretacyjne.
Ponadto stwierdził nieważność regulacji nakładających obowiązek wnoszenia opłaty targowej niezwłocznie po zajęciu stanowiska, pobierania tej opłaty w drodze inkasa oraz zapis informujący, że jej stawki są wywieszane na tablicy informacyjnej stojącej na placu targowym. Wojewoda wytknął, że wszystkie regulacje dotyczące opłaty targowej powinny się znaleźć w odrębnej uchwale, podejmowanej na podstawie art. 19 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nie zaś w regulaminie targowiska.
Organ nadzoru podniósł też, że rada gminy w uchwałach nie może powtarzać ani modyfikować powszechnie obowiązujących przepisów prawa. Dlatego unieważnił zapis regulaminu, który zabrania sprzedaży na targowisku gminnym rzeczy pochodzących z przestępstwa lub paserstwa, bo kwestie te normują wprost kodeksy wykroczeń i karny. Zanegował także zapis zobowiązujący handlujących do ważenia/mierzenia towarów w jednostkach obowiązujących w obrocie towarów (metr, kilogram, litr i ich pochodne) na legalizowanym sprzęcie, gdyż tę materię uregulowano w prawie o miarach.
