Odwaga interpretacji

Pomysł polega na łączeniu słynnych dzieł w pary lub niewielkie grupy, by pokazać, że namalowane w różnych epokach i miejscach obrazy, odległe od siebie nieraz o setki lat – miewają wiele wspólnych elementów – ich autorzy podejmują podobne tematy, przetwarzają podobne motywy, a niekiedy świadomie je od siebie zapożyczają.

- W przypadku Bacona zestawienie go z Velázquezem było oczywiste – Francis Bacon, wielbiciel malarstwa Diega Velázqueza, sięgnął do „Portretu Innocentego X” i w wielu własnych reinterpretacjach tego dzieła pokazał papieża takim, ja­kim nie mógłby go przedstawić na oficjalnym zamówieniu żaden z dawnych artystów – wyjaśnia Grażyna Bastek. - Z kolei połączenie wizerunków własnych Albrechta Dürera i Caravaggia wyzna­cza dwie skrajności w sztuce autoportretu. Jeden aspiruje na wzór Chrystusa do roli kreatora i zbawcy sztuki, drugi jako skruszony grzesznik poprzez swoje dzieło prosi o przeba­czenie. Niektóre tropy podsuwali sami artyści. David Hockney wspomniał kiedyś, że jego obraz „Mr and Mrs Clark and Percy” znalazł się w zestawieniu 10. najbardziej znanych obrazów w kolekcjach brytyjskich obok „Małżeństwa Arnolfinich” Johannesa van Eycka. Oba obrazy są portretami zaślubionych par, chociaż inaczej przedstawiają instytucję małżeństwa.