Bauhaus to fundament XX-wiecznej architektury i designu. Szkołę założył w 1919 roku w Weimarze architekt Walter Gropius. Powstała z połączenia Akademii Sztuk Pięknych i Szkoły Rzemiosł. Wykładowcami byli m.in. Paul Klee, Wassily Kandinsky, Laszlo-Moholy-Nagy, Oskar Schlemmer, Marcel Breuer.
W Bauhausie uczyli się wspólnie architekci, projektanci, malarze i graficy. Była to szkoła racjonalnego myślenia w projektowaniu, powiązana z przemysłem. Twórcy Bauhausu uważali, że „artysta nie może marzyć o realizacji swoich pomysłów, jeśli nie ma wpływu na przemysł, który pozwoli mu stworzyć własną szkołę projektowania". Było to rewolucyjne, nowoczesne podejście zarówno w architekturze, jak i we wzornictwie.
W 1925 roku szkoła przeniosła się do Dessau. Jej siedzibę zaprojektował Walter Gropius. Budynek – wpisany dziś na Listę światowego Dziedzictwa UNESCO - jest modelowym przykładem architektury Bauhausu. Ma prostą funkcjonalną bryłę bez zbędnych dekoracji.
W 1932 r. Bauhaus musiał przenieść się do Berlina, a w 1933 r., po dojściu nazistów do władzy, został rozwiązany. Wielu twórców, aby uniknąć represji, wyemigrowało wówczas do Stanów Zjednoczonych. Wśród nich Walter Gropius i Ludwig Mies van der Rohe.
