Działalność Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak, która zmarła w czerwcu 2018 r., była ściśle związana z Wrocławiem, gdzie jako pierwsza kobieta po wojnie otrzymała dyplom architekta. Przyjechała tam znad wschodniej granicy jak wielu mieszkańców powojennego Wrocławia.
Jako młoda projektantka pracowała przy odbudowie wrocławskich zabytków, projektowała pierwsze osiedla, nowoczesne szkoły i nowatorskie budynki mieszkalne. Zasłynęła tym, że po gomułkowskiej odwilży w 1956 r. nadawała miastu rys nowoczesności i ludzkie oblicze. Ukończone w 1958 r. osiedle im. Kołłątaja oferowało mieszkańcom tak zwane mezonetowce, czyli pierwsze w powojennej Polsce mieszkania dwupoziomowe, namiastkę luksusu.
Oddane do użytku dekadę później osiedle przy placu Grunwaldzkim, inspirowane nowatorską architekturą Le Corbuisera, zrywało z klockowatym budownictwem, łagodząc pejzaż krągłymi kształtami, które dziś przywołują klimat ówczesnego kina science fiction.
Wrocławskie wysokościowce dysponują też tarasami widokowymi na dachach. W kolejnych latach Grabowska-Hawrylak zaprojektowała wielkie centra handlowo-usługowe i świątynie, m.in. kościół Odkupiciela Świata (1990), wygrywając konkurs na projekt.
W Center for Architecture podczas wystawy „Patchwork: The Architecture of Jadwiga Grabowska-Hawrylak" zostaną zaprezentowane najważniejsze projekty i realizacje opracowane przez architektkę przez prawie pół wieku jej aktywności, do lat 90. XX wieku. Odwiedzający będą mieli okazję zobaczyć także zrealizowany specjalnie dla przestrzeni nowojorskiej galerii ponadpięciometrowej wysokości model jednego z wieżowców znajdujących się na terenie kompleksu mieszkaniowo-usługowego przy pl. Grunwaldzkim we Wrocławiu.