Najsłynniejszy z nich to „Pomarańczarka” („Żydówka z pomarańczami”) ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie. Obraz zaginął w 1944 roku podczas Powstania Warszawskiego i dopiero pod koniec 2010 roku pojawił się na aukcji w Niemczech. Dom Akcyjny początkowo nie chciał go z wycofać z oferty sprzedaży, ale dzięki działaniom Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz współpracy polskiej i niemieckiej policji i prokuratury udało się go zabezpieczyć. Po wielomiesięcznych negocjacjach „Pomarańczarka” powróciła w lipcu 2011 rok do Warszawy.
Specjaliści z Muzeum Narodowego poddali obraz starannej konserwacji, bo nosił ślady zniszczeń i przemalowań. Prace konserwatorów przywrócił mu pełnię blasku.
Dzieło powstało w 1880-81 roku, równolegle z innym obrazem o podobnej tematyce „Żydówka z cytrynami”. „Pomarańczarka” ma bardziej nasycone barwy pierwszego planu, kontrastujące z przymglonym pejzażem panoramy Warszawy.
Kolejne eksponowane dzieło to „Chłopiec w słońcu”, który długo uznawany był za stratę wojenną. W 2004 roku pojawił się na aukcji w Polskim Domu Aukcyjnym „Sztuka”. Podczas działań wyjaśniających ustalono, że dzieło jednak nie zostało zagrabione, ale zakupione.
Nowy właściciel skuteczne je ukrył, dzięki czemu przetrwało II wojnę. Obecnie jego właścicielem jest Muzeum Narodowe we Wrocławiu, które nabyło dzieło korzystając z prawa pierwokupu. Zakup współfinansowało Ministerstwo Kultury.
Obraz, przedstawiający bosonogiego chłopca na rżysku, niosącego snop siana w upalny dzień postał w 1895 w Bronowicach, gdzie Gierymski jeździł na plenery malarskie na zaproszenie Włodzimierza Tetmajera.
