Międzynarodowe jury pod przewodnictwem Hiszpana Manuela J. Borja-Villel, dyrektora Muzeum Reina Sofia w Madrycie, uhonorowało niemiecki pawilon z wystawą, przygotowaną przez Anne Imhof, 39-letnią artystka z Frankfurtu nad Menem. Przyznało także Złotego Lwa za twórczość indywidualną Franzowi Erhardowi Waltherowi.
Nagrodę dla najlepszego narodowy pawilon niemieccy artyści dostali „za potężną i niepokojącą instalację, która stawia pilne pytania na temat naszego czasu”, jak głosi werdykt jury. Zrealizowana w monumentalnym pawilonie instalacja Anne Imhof, zatytułowana „Faust”, łączy sztuki plastyczne, muzykę, elementy filmu i baletu. Współtworzy ją 30-osobowy zespół aktorów, muzyków, tancerzy, scenografów, architektów, fotografów i filmowców, uczestniczących w kilkugodzinnym performansie, poruszającym problemy władzy, niemocy, bezkompromisowości, przemocy i oporu oraz wolności.
77-letni Franz Erhard Walther z Fuldy bierze udział w weneckim Biennale po raz pierwszy Prezentuje wielkoformatową pracę z tkaniny oraz płyt stalowych. Artysta jest znany z tego, że zachęca do aktywnego udziału w swej sztuce, bo jak mówił, odbierając nagrodę „każdy ma możliwość stać się dziełem sztuki”.
Specjalne wyróżnienie za pawilon narodowy przypadło Brazylii z instalację Cinthii Marcelle, powstałą we współpracy z filmowcem Tiago Mata Machado, prezentowaną w enigmatycznej przestrzeni, w której widz nie czuje się bezpiecznie, a odwołującą się do problemów współczesnego społeczeństwa brazylijskiego.
Srebrny Lew dla obiecującego młodego artysty przypadł Hassanowi Khanowi, urodzonemu w Wielkiej Brytanii, a mieszkającemu i tworzącemu w Kairze. W Wenecji Khan stworzył dźwiękową „Composition for a Public Park” – łączącą elementy polityczne i poetyckie. Wyróżniono także Amerykanina Charlesa Atlasa (rocznik 1949) za urodę filmowych obrazów i stawianie ważkich pytań, m.in. na temat frustracji i seksualności. I Petrita Halilaja (rocznik 1986), młodego artystę, pochodzącego z Kosowa (pracującego we Włoszech i Berlinie) za artystyczne interwencje w architekturę weneckiego Arsenału, nawiązujące do historii Kosowa i jego własnych wspomnień dzieciństwa.
