Anna Nowacka-Isaksson: Skazańcy na eksport

Więzienia pękają w szwach. Reforma polityki kryminalnej polegająca na obostrzeniu kar (i zapowiedzi wprowadzenia nawet podwójnych dla członków grup przestępczych) oraz dopatrywanie się w sprawcy ofiary pcha opiekę penitencjarną w nowe spektrum potrzeb. W kraju w tym i przyszłym roku planuje się budowę i rozbudowę kilkunastu aresztów i zakładów karnych, by co najmniej podwoić liczbę miejsc dla więźniów. Najczęstszym rozwiązaniem deficytu miejsc jest generowanie podwójnych obłożeń, mimo wiedzy, że zwiększa to ryzyko przemocy i gróźb w celach. Jak bowiem tłumaczy koordynator Opieki Penitencjarnej Torbjörn Nyberg, „napływ aresztowanych jest szybszy”, niż prognozowano. Dlatego do celi od 6 do 8 mkw. przeznaczonej dla jednej osoby wstawia się piętrowe łóżko. Z powodu braku przestrzeni zaczęto nawet zagospodarowywać sale gimnastyczne. Nyberg mówi, że ok. 200 osób pozostaje w areszcie, choć usłyszało wyrok. Są też tacy, którzy muszą nadal przebywać w komisariacie, mimo że zostali skazani. Są też tacy jak Hanna, której nie przyjęto do więzienia dla kobiet w Sagsjön (położonym 15 km na południe od Göteborga) z racji przepełnienia i odesłano ją do zakładu dla mężczyzn. Tam jednak też nie mogła zacząć odsiadywać swojego wyroku. Wobec takiego kryzysu poszukiwanie więzień za granicami kraju wydaje się logiczne. Tym bardziej że koalicja rządowa w ramach umowy ze Szwedzkimi Demokratami zobowiązała się, że zbada taką możliwość.