W polityce rządu widać ostatnio żelazną konsekwencje. Nie, oczywiście nie chodzi o konsekwencję w polityce zagranicznej czy w podobnych tego typu sprawach. Chodzi o coś nieporównanie ważniejszego - o szczęście i zdrowie obywateli. A jak wiadomo, kluczem do szczęścia - i najlepszym lekarstwem - jest śmiech (zwróćmy uwagę na oszczędności, jaka ta polityka może wygenerować dla służby zdrowia!).
Niedawno pisaliśmy o tym, jak premier uroczyście otwierał otwartą już raz uroczyście oczyszczalnie ścieków "Czajka" oraz jak przyznawał rozbrajająco szczerze, że "więcej czasu poświęca na piłkę nożną, niż na politykę". Teraz postawił na większy rozmach. O ile wtedy imitował bohaterów filmów Stanisława Barei i swoje kabaretowe wcielenie Roberta Górskiego, tym razem inspirował się dziełem zagranicznym - filmem pt. Nikdo nic neví ("Nikt nic nie wie"). I choć główną rolę premier zachował dla siebie, to pojawiły się też koncertowo zagrane role drugoplanowe. Pretekstem do interpretacji tej czeskiej komedii z 1947 r. było zamieszanie związane z deklarowanymi przez Gazprom planami budowy drugiej nitki gazociągu jamalskiego.
Scena zaczyna się od ministra Radosława Sikorskiego, który odegrał rolę zdezorientowanego pana, co to się na rurach nie zna.
Informacja z Rosji jest ciekawa, ale nie do końca jasna. Zastrzegam, że nie jestem specjalistą od rur, ale zawsze sądziłem, że Jamał II to jest rurociąg tranzytowy przez Polskę. Tymczasem tutaj zdaje się, że przedstawiciele Rosji mówią o dostarczaniu gazu, nie tylko do Polski, ale i na Słowację i na Węgry, czyli jakby kierunek południowy.
Główna część skeczu nastąpiła jednak dopiero po tym, jak okazało się, że memorandum w sprawie realizacji planów podpisała z Gazpromem spółka EuRoPolGaz, w którym 48% udziałów ma państwowe PGNiG. Wtedy zdezorientowana całą sytuacją okazała się prezes firmy Grażyna Piotrowska-Oliwa, która wypowiada kwestię:
