30 maja 2014 roku mężczyzna złożył do oddziału ZUS w Elblągu wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym, z tytułu pracy w warunkach szczególnych. ZUS odmówił, bowiem ustalił, że wnioskodawca zamiast wymaganych przepisami 15 lat, udokumentował jedynie 14 lat 10 miesięcy i 8 dni pracy w szczególnych warunkach (po wyłączeniu okresów zwolnień lekarskich oraz ćwiczeń wojskowych).
Sąd Okręgowy w Elblągu oddalił odwołanie. Uznał co prawda, że okresy ćwiczeń wojskowych należało zaliczyć do okresów składkowych, jednak przyjął, iż na podstawie art. 32 ust. 1 a pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie uwzględnia się okresów nie wykonywania pracy, za które pracownik otrzymał po dniu 14 listopada 1991 roku wynagrodzenie lub świadczenia z ubezpieczenia społecznego w razie choroby.
Mężczyzna odstąpił od zaskarżenia wyroku w drodze apelacji, jednak podejmował dalsze działania mające na celu uznanie mu spornego okresu i zaliczenie do okresu pracy w warunkach szczególnych. W 2016 roku SO w Elblągu zmienił zaskarżoną decyzję ZUS, przyznając prawo do emerytury od dnia 28 stycznia 2016 roku. Uznał, że wnioskodawca wykazał wylegitymowanie się stażem 15 lat w warunkach szczególnych. Orzeczenie to podtrzymał Sąd Apelacyjny w Gdańsku.
ZUS przyznał mężczyźnie emeryturę od dnia 28 stycznia 2016 roku tj. od daty określonej w wyroku Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 24 maja 2016 roku. Mając na uwadze wskazania sądu apelacyjnego co do błędów organu rentowego w ustalaniu jego prawa do emerytury, mężczyzna zwrócił się do ZUS o wypłatę świadczenia emerytalnego za okres od 23 czerwca 2014 roku do 28 stycznia 2016 roku. ZUS odmówił.
W skardze nadzwyczajnej Prokurator Generalny domaga się uchylenia wyroku Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 15 grudnia 2014 roku.
