W lutym ubiegłego roku Ewa Z. (dane zmienione) zarejestrowała się w Powiatowym Urzędzie Pracy w Elblągu. Prezydent Elbląga uznał ją za osobę bezrobotną i przyznał prawo do zasiłku.

Ewa Z. 9 lipca 2015 r. zawiadomiła urząd pracy, że z dniem 15 lipca podejmie pracę u zagranicznego pracodawcy i niezwłocznie po jej otrzymaniu dostarczy umowę. Umowy jednak aż do 6 sierpnia nie dostarczyła. W związku z tym prezydent miasta orzekł o utracie statusu osoby bezrobotnej i prawa do zasiłku od 15 lipca 2015 r. z powodu podjęcia zatrudnienia.

Ewa Z. odwołała się do wojewody, gdyż po przyjeździe do Anglii nie dostała pracy i wróciła do Polski. Wojewoda warmińsko-mazurski podtrzymał jednak decyzję. Jego zdaniem od 15 lipca 2015 r. Ewa Z. nie spełniała warunków uznania za osobę bezrobotną. W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia (...) bezwzględnie obowiązującym warunkiem uprawniającym do statusu bezrobotnego jest niepozostawanie w zatrudnieniu oraz zdolność i gotowość do jego podjęcia. Niespełnianie tego wymogu skutkuje z mocy ustawy utratą statusu osoby bezrobotnej. Ewa Z. od 15 lipca 2015 r. nie była gotowa do podjęcia zatrudnienia, bo w tym czasie przebywała za granicą.

W skardze do WSA w Olsztynie Ewa Z. poinformowała, że od daty zarejestrowania się w urzędzie pracy, czyli od 12 lutego 2015 r., nie otrzymała żadnej propozycji pracy. O otrzymaniu oferty od zagranicznego pracodawcy zawiadomiła urząd pracy. Po przyjeździe do Wielkiej Brytanii okazało się jednak, że oferta pracy stała się nieaktualna, a mimo starań nie dostała innej.

Rozpatrując skargę, WSA zwrócił uwagę na art. 75 ust. 3 ustawy. Przepis ten przewiduje, że „bezrobotny, który w okresie nie dłuższym niż dziesięć dni, przebywa za granicą lub pozostaje w innej sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia zatrudnienia, nie zostaje pozbawiony statusu bezrobotnego, jeżeli o zamierzonym pobycie (...) zawiadomił powiatowy urząd pracy. Całkowity okres zgłoszonego pobytu za granicą nie może przekroczyć łącznie dziesięciu dni w okresie jednego roku". Tymczasem wojewoda pozbawił Ewę Z. statusu osoby bezrobotnej, nie ustalając, jak długo trwał jej pobyt za granicą. A chociaż był poinformowany, że faktycznie nie otrzymała pracy, stwierdził, iż od 15 lipca 2015 r. nie spełniała warunków uzyskania statusu osoby bezrobotnej. Tymczasem czas pobytu za granicą ma znaczenie nie tylko dla pozbawienia – lub nie – statusu bezrobotnego, ale także dla określenia, kiedy bezrobotny traci ten status – stwierdził sąd.

sygnatura akt: II SA/Ol 1279/15