Wspólny kandydat koalicji rządzącej na prezydenta w 2025 to szanse, ale i ryzyka

Co najmniej trzy pytania organizują dziś politykę w Warszawie. Po pierwsze – czy PiS pod koniec lipca straci decyzją PKW partyjną subwencję. Nowogrodzka sprawę traktuje bardzo poważnie. Po drugie, czy i jakie będzie „nowe otwarcie” na jesieni w wykonaniu koalicji rządzącej – włącznie z rekonstrukcją rządu. Po trzecie, jaka będzie stawka kandydatów w wyborach prezydenckich w 2025 roku. Jesienią na dobre ruszą prezydenckie przymiarki. W dyskusji coraz poważniej wraca temat, by koalicja rządząca wystawiła jednego kandydata. Ma to szereg konsekwencji dla wszystkich jej uczestników.

Czytaj więcej

Polityka

Sondaż: Czy Donald Tusk mógłby wygrać wybory prezydenckie?

"Czy Pani/Pana zdaniem Donald Tusk miałby szansę wygrać wybory prezydenckie?" - takie pytanie zad...

Wspólny kandydat – wszyscy wygrywają?

W ostatnich dniach pomysł, by wszystkie partie tworzące obecną koalicję rządzącą wystawiły jednego kandydata, wrócił do publicznej dyskusji. Wszystko za sprawą ostatniego wywiadu prezydenta Warszawy Rafała Trzaskowskiego, który w rozmowie z „Gazetą Wyborczą” zasugerował, że koalicja rządzącą jako całość może wystawić wspólnego kandydata na prezydenta. Trzaskowski stwierdził jednocześnie, że nie będzie to łatwe, bo każda partia ma swoje ambicje polityczne, ale „trzeba o tym myśleć”.

Słowa Trzaskowskiego potwierdzają nasi rozmówcy z różnych środowisk koalicji rządzącej. – Tego bym nie wykluczał – słychać najczęściej w rządowych kuluarach o pomyśle wspólnego kandydata. Ta idea nie jest oczywiście nowa. Pomysł krążył m.in. po wyborach do Parlamentu Europejskiego, w których koalicjanci KO – Lewica i Trzecia Droga – osiągnęli wynik poniżej oczekiwań.

Czytaj więcej

Opinie polityczno - społeczne

Przemysław Prekiel: PiS wróci szybciej niż można się tego spodziewać

Uporządkowanie tego, co zepsuł PiS, wymaga czasu, ale wydaje się, że władzy brakuje determinacji...

Kalkulacja, która może przekuć ten pomysł w rzeczywistość, jest dość prosta. KO, jak i inne partie tworzące koalicję rządząca potrzebują „odblokowania” Pałacu Prezydenckiego tak, by w drugiej części kadencji spróbować zrealizować chociaż część postulatów, które były zapowiedziane przed 15 października 2023 roku, a na które nie zgadza się Andrzej Duda. Chociaż nie tylko w prezydencie problem, co pokazało niedawne nieudane głosowanie w sprawie dekryminalizacji aborcji, w tej sprawie to właśnie Sejm, a nie weto prezydenta jest większym problemem. Niemniej jednak presja na sukces w wyborach w przyszłym roku jest po stronie koalicji bardzo duża.

Z drugiej strony Platforma może suflować swoim koalicjantom wspólnego kandydata jako pomysł na rozwiązanie ryzyka, jakim jest potencjalny słaby wynik zarówno kandydata/kandydatki Lewicy, jak i Trzeciej Drogi. – Na wspólnym kandydacie wszyscy wygrywają. Jest pokaz siły i jedności, wspólny kandydat jest wzmocniony, nie ma ryzyka, że np. Lewica dostanie 3 proc. w wyborach prezydenckich – mówi nam jeden z rozmówców z PO.

Co więcej, koalicja rządząca unika potencjalnych konfliktów wynikających z samej kampanii prezydenckiej. Już teraz koalicji trudno porozumieć się w niektórych kluczowych sprawach, co dopiero przez pół roku intensywnej kampanii, w której potencjalnie KO, Lewica i Trzecia Droga będą miały swoich kandydatów. To będzie kolejne pół roku, w którym dynamika kampanii będzie w takiej sytuacji wpływać na dynamikę sejmową i rządową.

Czytaj więcej

Opinie polityczno - społeczne

Michał Szułdrzyński: Kosiniak-Kamysz nie chce być wasalem Tuska, więc walczy o tożsamość koalicji

Lider PSL Władysław Kosiniak-Kamysz wysyła Donaldowi Tuskowi i Lewicy ostrzeżenie: idąc w lewo, r...

Jeden kandydat upraszcza też rywalizację. Po „drugiej stronie” byłby tylko kandydat PiS, Konfederacji i kandydaci niezależni, być może bardzo zaskakujący z dzisiejszej perspektywy. Oraz potencjalnie kandydat lub kandydatka partii Razem, która (obecnie Razem tworzy wspólny blok z Nową Lewicą) zapewne nie zgodziłaby się na wspólny start z KO w tych wyborach.

Schowanie sztandaru

Kampania prezydencka jest najbardziej spersonalizowana ze wszystkich toczonych w Polsce. Dla partii politycznych – ale i dla nowych środowisk – to szansa na pokazanie sztandaru, postaci, wokół której ogniskuje się polityka i postulaty danego środowiska. Rezygnacja z takiej szansy na ogólnokrajowej scenie politycznej, w chwili gdy stawka tych wyborów jest tak wysoka, może być dla koalicjantów KO ryzykowna.