Zbliżające się święta Bożego Narodzenia to okres nie tylko obdarowywania najbliższych, lecz dobra okazja dla pracodawców do wypłaty dodatkowego, świątecznego wynagrodzenia, niekoniecznie w formie pieniężnej. Pozapłacowe formy wynagradzania pracowników to dziś standardowa praktyka. Wachlarz propozycji, jakimi dysponują obecnie pracodawcy, jest nieograniczony. W konsekwencji pracownik z okresie świątecznym może otrzymać bony, karty przedpłacone, kosze świąteczne, bilety do kin, teatrów czy inne świadczenia rzeczowe. Dodatkowo może wraz z bliskimi wziąć udział w pracowniczym spotkaniu mikołajkowym czy świątecznym. W tym kontekście spółki często zadają sobie pytanie, czy wydatki na tego typu świadczenia są dla nich kosztem uzyskania przychodu.
Na jakiej podstawie
Świadczenia przyznawane pracownikom z okazji świąt mogą mieć charakter świadczenia regulaminowego, które może być ustanowione przez pracodawcę w drodze regulacji wewnętrznych.
Podstawą do wydawania świadczeń mogą być przepisy:
- art. 8 ust. 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, w którym mowa jest o zasadach wprowadzania i przedmiocie ustaleń podziału środków ZFŚS, jeśli źródłem finansowania świadczeń świątecznych są środki tego funduszu, w przypadku gdy pracodawca na podstawie przepisów tej ustawy jest zobowiązany do tworzenia funduszu lub gdy podjął decyzję o jego dobrowolnym utworzeniu;
- art. 94 w związku z art. 104 kodeksu pracy, które dotyczą zaspokajania przez pracodawcę potrzeb pracowników w miarę posiadanych środków; przepisy wskazują ponadto, że jednym z ustaleń regulaminu pracy powinno być określenie obowiązków pracodawcy w stosunku do pracowników, jeśli źródłem finansowania są środki obrotowe lub kwota z zysku tworzona na dodatkowy (poza ZFŚS) fundusz socjalny.
