Już za 19 zł miesięcznie przez rok
Jak zmienia się świat i Polska. Jak wygląda nowa rzeczywistość polityczna po wyborach prezydenckich. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.
Czytaj, to co ważne.
Reklama
Ludzie, którym gasną oczy
Fabuła powieści, opublikowanej we Włoszech w 1992 r., wydaje się prosta i ograna. Oto po 15 latach małżeństwa Mario, inżynier z politechniki, opuszcza z dnia na dzień swą żonę, 38-letnią Olgę i ich dwoje dzieci. Kobieta traci rezon i z wolna wpada w matnię przeobrażającą codzienne życie w przykry obowiązek. Jej konfuzję potęgują nawarstwiające się w głowie schizofreniczne myśli, których nie sposób skanalizować, czy dać im odpór; ujadający owczarek domagający się spaceru, nienawistny nagle Turyn – wszystko męczy. Trudno żyje się z myślą, że nasz były partner wie o nas wszystko, a my o jego dezercji do nowego życia – nic a nic. Trudno zmierzyć się z myślą, że jesteśmy splotem okazji i podniet, a przypadek decyduje o tym, jakiemu ciału przypiszemy chwilowe znaczenie. „Nic nie wiemy o drugim człowieku, nawet jeśli wszystko z nim dzielimy". Rozpoznania Eleny Ferrante – kolejnej po Elsie Morante światowej sławy włoskiej powieściopisarce obyczajowej – nie pozostawiają nam złudzeń.
Po rozstaniu z Mariem Olga wpada w wir pytań bez odpowiedzi. Mętlik w głowie potęgują samooskarżenia i poczucie straconego czasu. Przekonanie o wyrwie w życiorysie i 15 latach zapisanych na listę strat. Autorka znakomicie przyjętej neapolitańskiej tetralogii, którą otwierała „Genialna przyjaciółka", po raz kolejny udowadnia polskim czytelnikom, że jak mało kto potrafi przyglądać się relacjom międzyludzkim. Stawia nas przed wieloma niewiadomymi. Konfrontuje z pytaniami. Gdzie kończy się namiętność, a zaczyna nudna konieczność? Dlaczego pierwsze oznaki kryzysów w związkach uchodzą niezauważone? Kiedy przestajemy być treścią myśli i pragnień naszego partnera, a stajemy się przezroczystą oczywistością? Czy nie jest tak, że bywają chwile, kiedy sami dla siebie jesteśmy najcięższym balastem? „O tak, pomyślałam, nawet w dorosłości planujemy i robimy mnóstwo bezsensownych rzeczy, dla zabawy bądź z rozpaczy".
Reklama
Plus Minus
„Wyrok”: Wojna zbawienna, wojna błogosławiona
Co nie do końca udaje się Ishbel Szatrawskiej w fabule, pisarka nadrabia stylem. Pod tym względem „Wyrok” jest r...
Plus Minus
„Arnhem. Dług hańby”: Żelazne spadochrony
Lektura „Długu hańby” wywołuje gorycz: brygadę Sosabowskiego montowano po to, by zrzucić ją w Polsce podczas wal...
Plus Minus
„Najdalsza Polska. Szczecin 1945-1950”: Miasto jako pole gry
Choć w Szczecinie zaangażowanych regionalistów nie brakuje, to obszerną i przystępną pracę o ich mieście stworzy...
Plus Minus
„Dragon Ball Z: Kakarot: Daima”: Niby nie rewolucja, ale wciąga
„Dragon Ball Z: Kakarot: Daima” bazuje na popularnym serialu animowanym zarówno fabularnie, jak i wizualnie.
Plus Minus
„ZATO. Miasta zamknięte w Związku Radzieckim i Rosji”: Wstęp wzbroniony
Do początku lat 90. nie było żadnej informacji o ZATO. Tajemnicze miasta zamknięte formalnie nie istniały.
Materiał Promocyjny
Firmy coraz częściej stawiają na prestiż
Coraz więcej firm świadomie inwestuje w jakość, nie tylko swoich produktów i usług, ale też w standardy współpracy z partnerami biznesowymi. Rośnie rola banków, które nie tylko dostarczają finansowanie, ale zapewniają również kompleksowe wsparcie operacyjne.
