Bartosz Suwiński

„Tylko kanarek widział”: Życie złożone z momentów

Znakomite wiersze Mariusza Grzebalskiego składają się w coś na kształt kroniki zwyczajności. Ta poezja rejestruje rzeczywistość zwyczajnych czynności. Wychodzi się tu z psem na spacer, płaci rachunki, idzie po warzywa.

„Budzą mnie w nocy słowa do zapisania”: Zasnąć i nie zgubić liter

W wierszach Andrzeja Wojciechowskiego człowiek próbuje ułożyć się z własną samotnością. Wydaje się porzucony na pastwę godzin i dni.

"Rezyliencje”: Siniaki na sercu i języku

Damian Piwowarczyk w „Rezyliencjach” pisze o samotności, bólu i żałobie. A jednak nie epatuje smutkiem, nie kokietuje rozpaczą, stara się jakoś z nimi ułożyć. Jak gdyby poezja dawała możliwość na oswojenie się z tym, co nieuchronne.

„Społeczeństwo zmęczenia”: Zbyt żywi na śmierć

Koreański filozof w esejach „Społeczeństwo zmęczenia” pokazuje, jak człowiek stał się towarem, którego powodzenie zależy od „followersów”.

"Pamiętnik z końca świata (jaki znamy)”: Kapitałocen i nekrocen

Patryk Szaj w swej interwencyjnej książce pokazuje nasze czasy jako schyłkowe.

„Zagubione człowieczeństwo. Esej o XX wieku”: Co ma poezja do bestialstwa

Wznowiony esej Alaina Finkielkrauta to rzecz o złu, które przestało być pokusą, a stało się metodą.

Arcydzieło eseistyki

Mamy w Polsce szczęście do znakomitych tłumaczeń literatury węgierskiej. Oto kolejny dowód.

„Porwanie Europy”: Odwrócić się od świata

„Porwanie Europy” Sándora Máraiego to zapiski o uroku i pięknie włoskich, szwajcarskich miast, ale też krytyczny obraz kultury z połowy XX wieku.

„Przygodne rozważania”: Gatunek szkodliwy i zabobonny

W felietonach słynnej, choć anonimowej, pisarki znajdziemy sporo krytyki pod adresem znudzonej cywilizacji.

„W środku jesteśmy baśnią. Mowy i rozmowy”: Filozofia opowiadania

„W środku jesteśmy baśnią” to wielowątkowy portret pisarza, który za pomocą języka i literatury mierzy się z dotkliwością istnienia oraz wymierza światu sprawiedliwość.