W czterech opowiadaniach składających się na jego najnowszą książkę eksploruje to mroczne miejsce z dużym zapałem, znawstwem i dobrym artystycznym rezultatem. Tak, właśnie artystycznym, bo King już dawno temu wyrósł z krótkich spodenek zwykłego paperback-writera. Dziś cieszy się nie tylko renomą autora mistrzowskich horrorów, ale uznawany jest za wybitnego pisarza obyczajowego, który jak nikt inny potrafi opisać zwyczajną Amerykę i jej zwyczajne nadzwyczajne strachy.

Co łączy opowieść o farmerze mordującym żonę, pisarkę biorącą odwet na gwałcicielu, pechowca zrzucającego brzemię swego złego losu na szkolnego kolegę oraz żonę, która odkrywa, że mąż jest seryjnym mordercą? Przede wszystkim zdumienie faktem, że zbrodnia bardzo dużo kosztuje. Po pierwsze – to znojna, ciężka, krwawa robota. Po drugie – kto nawet sam nie ubrudzi sobie rąk, lecz z owoców zbrodni skorzysta, ten musi żyć pod nieznośnym ciężarem grzechu. Niby nic odkrywczego, ale czy „Zbrodnię i karę" cenimy za jej moralne nowatorstwo? Nazwisko Dostojewskiego przypominam nie bez powodu – karty ostatnich opowieści Kinga pełne są współczesnych Raskolnikowów.